بررسی و تبیین عدالت فضایی در مدیریت شهری محدوده مورد مطالعه مقایسه منطقه ۱و۴با ۲ و ۸ شهرکرمانشاه

عدالت فضایی ، شاخه ای از عدالت اجتماعی است که مرکز اصلی برنامه ریزی تاسیسات شهری نیز محسوب میشود و وضعیت محلات را از نظر شیوه توزیع خدمات و میزان برخورداری از شاخص های مختلف اقتصادی واجتماعی و زیربنایی و دسترسی به حمل ونقل عمومی محور بررسی میکند. در مقاله حاضر وضعیت عدالت فضایی در توزیع خدمات شهری درسطح منطقه ۸ گانه شهر کرمانشاه به بررسی و مقایسه مناطق ۱و۴و ۲ و ۸ می پردازد . روش پژوهش از نوع تحلیلی - توصیفی است . بدین صورت که با استفاده از مدل موران توزیع خدمات در این مناطق تحلیل شد. سپس به منظور سنجش عملکرد مدیریت شهری از شیوه توزیع خدمات ودسترسی به حمل و نقل عمومی محور از طریق نرم افزار GIS استفاده شد.نتایج حاصل از مدل موران نشان میدهد که وضعیت توزیع خدمات و دسترسی به حمل ونقل عمومی محور در سطح مناطق ۱و۴ و۲ و۸ عادلانه نیست . مشارکت نداشتن شهروندان، نبود ونزول تسهیلات زیرساختی خدماتی ومشخص نبوددن جایگاه های حمل ونقل عمومی محور برای دسترسی مناسب از مهم ترین جنبه هایی است که نابرابری را در سطح مناطق تشدید کرده است بدان سبب که مدیریت شهری عامل اصلی توزیع خدمات و دسترسی به حمل و نقل عمومی محوردر سطح مناطق هشت گانه کرمانشاه است ودر این مقاله سعی برآن است که راهکارهایی مبنی برتسهیل دسترسی به حمل و نقل عمومی محور جهت توزیع عدالت فضایی در مناطق ۱و۲و۴و۸ داده شده است .

کلیدواژه ها:

عدالت فضایی ، مناطق ۱و۴و۲و۸ ، موران ، GIS ، حمل ونقل عمومی