بررسی نقش موانع قانونی مدیریت سیاسی فضا بر ناکارآمدی مناطق آزاد ساحلی ایران

منطقه آزاد به منطقه ای گفته میشود که از قوانین و مقررات سرزمین اصلی کشورها خارج بوده و دارای قوانین سهل گیرانه ای بالاخص در زمینه تجارت و بازرگانی است. با این حال مبتنی بر اهداف ایجاد منطقه آزاد، قوانین متفاوتی در مناطق آزاد جهان حاکم است. در حقیقت مناطق آزاد به طور معمول با قوانین سهل گیرانه بازرگانی با هدف جذب سرمایه گذاری خارجی و افزایش سطح روابط تجاری ایجاد میشوند. در ایران تاسیس مناطق آزاد به عنوان یکی از عوامل توسعه منطقه ای و ملی از برنامه اول توسعه مورد نظر قانونگذاران قرار گرفت. مناطق آزاد کشور پس از گذشت چند ده ه هنوز نتوانسته اند در حد انتظار ظاهر شوند و به اهداف تعیین شده دست یابند. در این مسیر عوامل متعددی دخیل بوده که منتج از الگوی مدیریت سیاسی فضا (بسیط متمرکز) در کشور هستند. پژوهش حاضر که به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است، در صدد شناخت مهمترین موانع قانونی مدیریت سیاسی فضا در کشور است که باعث ناکارآمدی مناطق آزاد شدهاند. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد، مهمترین موانع قانونی مدیریت سیاسی فضا، موثر بر ناکارآمدی مناطق ساحلی عوامل شش گانه ای به صورت زیر می باشد: (۱ تضاد در وظایف سازمانهای دولتی و مدیریت مناطق آزاد؛ (۲ عدم تعریف جایگاه مناطق آزاد در برنامه های توسعه ملی؛(۳ قوانین و مقررات مرتبط با اشتغال؛ (۴ قوانین بانکداری و بیمه در مناطق آزاد؛ (۵ قوانین مربوط به سرمایه گذاری خارجی۶؛) مسئله عوارض شهری؛

کلیدواژه ها:

مدیریت سیاسی فضا ، مناطق آزاد ، مناطق ساحلی ، چالشهای قانونی ، ایران.