سرقت ادبی در حقوق کیفری ایران

از زمان های دور، برخی از آثار یا نوشته های دیگران بنام خود بدون رضایت صاحبان آنها استفاده می کردند، اکنون قانون گذار با شرایطی این رفتار را جرم سرقت ادبی و قابل مجازات دانسته است. موضوع این جرم آثار یا نوشته های دیگران است که مفهوم خاصی داشته باشند، اعم از اینکه قبلا به ثبت رسیده یا نرسیده باشند. محتوی نرم افزاری که در فضای مجازی منتشر شده باشد نیز می تواند موضوع جرم سرقت ادبی باشد. از مهم ترین خصوصیات مقوم این جرم، نشر نوشته های دیگران بنام خود یا شخص ثالث در نشریات است؛ اعم از اینکه این نشریه مجوز نشر داشته یا مجوز نشر نداشته باشد و یا اینکه این نشریه داخلی یا خارجی در داخل یا در خارج از کشور منتشر شود. نشر اثر بر مبنای ایده ها یا الهامات گرفته شده از دیگری را نمی توان جرم سرقت ادبی محسوب نمود، مگر اینکه عینا از آنها اقتباس شده باشد. در این مقاله تلاش شده است تا با روش توصیفی_تحلیلی به بیان و رفع ابهامات و چالش هائی بپردازد که مرتبط با موضوع مقاله است.

کلیدواژه ها:

سرقت ادبی ، نوشته ، اثر ، نشریه ، پدیدآورنده