اثر تخصیص منطقه ای منابع آب در شاخص یک پارچه آب – اقتصاد – محیط زیست بر رشد اقتصادی پایدار در استان های ایران

مقدمه: هر چند همه صاحب نظران اجماع کامل دارند که ورشکستگی آبی تبدیل به اساسی ترین چالش پیش روی توسعه در ایران طی دهه های آینده خواهد شد؛ هنوز یک سیستم یک پارچه آب – اقتصاد – محیط-زیست برای تخصیص پایدار منابع آب و سیاست گذاری منطقه ای برای حل مشکلات آبی در کشور وجود ندارد. هدف این پژوهش بررسی اثر تخصیص منطقه ای منابع آب در شاخص یک پارچه آب – اقتصاد – محیط زیست بر رشد اقتصادی منطقه ای در استان های ایران بوده است. روش : پس از تعیین شاخص یک پارچه آب مجازی بر اساس آخرین ادبیات نظری و تجربی، شاخص یک-پارچه آب– اقتصاد–محیط زیست برای سیاست گذاری منطقه ای آب در ۳۱ استان کشور با استفاده از روش ارزیابی جامع فازی و رویکرد آنتروپی برآورد شده است. در حدود ۵۵ عنوان داده برای برآورد شاخص یک-پارچه آب منطقه ای استفاده شده است که این داده ها از سالنامه های آماری ملی و استانی، مرکز آمار ایران، وزارت صنعت، معدن و تجارت، آمارنامه بخش کشاورزی و موسسه تحقیقات فنی کشاورزی جمع آوری شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در نهایت، اثر تخصیص منطقه ای منابع آب در شاخص یک پارچه آب- اقتصاد- محیط زیست بر رشد اقتصادی استان های کشور با استفاده از روش گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) طی دوره زمانی ۱۳۹۷-۱۳۹۱ برآورد شده است.

کلیدواژه ها:

شاخص یک پارچه ، رشد اقتصادی ، آنتروپی فازی ، روش گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) ، استان های ایران