بررسی اثر بخشی توانبخشی شناختی بر پرخاشگری و سازگاری اجتماعی کودکان اوتیسم

این تحقیق با هدف اصلی بررسی اثربخشی توانبخشی شناختی بر پرخاشگری و سازگاری اجتماعی کودکان اوتیسم انجام گرفت . جامعه آماری تحقیق حاضر شامل تمامی کلیه کودکان اوتیسم مراجعه کننده به مرکز فرزندان خورشید می باشد؛ که با توجه به نوع پژوهش تعداد ۳۰ نفر به عنوان جامعه نمونه و با توجه به یک فراخوان به صورت تصادفی برگزیده شدند. ابزارهای مورد استفاده عبارتند از: پرسشنامه سازگاری دخانچی (۱۳۷۷) با ضریب آلفای کرونباخ ۸۲/۰؛ پرسشنامه پرخاشگری کودکان شهیم (۱۳۸۵) با ضریب آلفای کرونباخ ۹۳/۰ و استفاده شد. همچنین جهت آموزش توانبخشی شناختی نیز از پروتکل توانبخشی شناختی کاپیتان لاگ بهره برداری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها پس از جمع آوری دادهها، در رایانه تحت برنامه ۲۱SPSS ثبت و از آمار توصیفی که شامل توزیع فراوانی و درصد آن استفاده شد و در بخش آمار استباطی نیز به منظور پیداکردن اثربخشی توانبخشی شناختی بر پرخاشگری و سازگاری اجتماعی کودکان اوتیسم از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده گردید. نتایج نشان داد؛ بین اثربخشی نمرات دو گروه کنترل و آزمایش در هر دو متغیر سازگاری و پرخاشگری تفاوت معناداری وجود دارد. و آموزش توانبخشی شناختی باعث ۱/۲۴ درصد تغییر نمره های سازگاری اجتماعی و ۳/۲۱ درصد تغییر نمره های پرخاشگری کودکان اوتیسم گردیده است .

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، پرخاشگری ، توانبخشی شناختی ، سازگاری اجتماعی