اثربخشی آموزش خودگویی های مثبت با رویکرد شناختی رفتاری بر فراهیجانهای مثبت و منفی مادران دارای کودک نقص توجه / بیش فعال

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش خودگویی های مثبت با رویکرد شناختی رفتاری بر فراهیجانهای مثبت و منفی مادران دارای کودک نقص توجه / بیش فعال بود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی بود. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه مادران دارای فرزند نقص توجه / بیش فعال ساکن شهر تهران بودند که در سال ۱۴۰۲به کلینیک های روانشناسی شهر تهران مراجعه کرده بودند. ۳۰ نفر به نمونه انتخاب و با استفاده از روش جایگزینی تصادفی به دو گروه (۱۵ نفر گروه آزمایش ، ۱۵ نفر گروه گواه) تقسیم بندی شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه فر اهیجانهای مثبت و منفی بوده است . نتایج تحلیل کوواریانس نشان داده است که آموزش خودگویی های مثبت با رویکرد شناختی رفتاری بر فراهیجان های مثبت و منفی مادران دارای کودک نقص توجه / بیش فعال اثربخش بوده است ( ۰۵/۰.(p< بنابراین ، می توان از مداخله خودگویی مثبت با رویکرد شناختی رفتاری برای مادران دارای کودک بش فعال استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

بیش فعال ، خودگویی های مثبت ، رویکرد شناختی رفتاری ، فراهیجانهای مثبت و منفی