تاملی بر تاثیر توانمندسازی زنان روستایی در دستیابی به حفاظت محیط زیست (یک مرور روایی )

اکوفمنیسم به مثابه یک رویکرد و یا «یک نگرش تحلیلی» به کنکاش تاثیرات متقابل بالقوه و بالفعلی که زنان می توانند در جهت تخریب، حفاظت یا احیاء بر محیط زیست بگذارند، می پردازد. در این زمینه فهم «چیستی» و «چگونگی» ، «نسبت»، «ارتباط» و «تعامل» زنان به ویژه در بافت و بستر روستایی با طبیعت، در راستای نیل به حفاظت اثربخش محیط زیست بسیار حائز اهمیت است. پژوهش حاضر با رویکرد مرور اسنادی، به جست وجوی واژگان کلیدی مرتبط در پایگاه هایعلمی معتبر نظیر Google Scholar ، Elsevier ، SID و MDPI پرداخت. پس از سه مرحله غربال ( ۱. عنوان مقاله ۲ .چکیده ۳ . متن کامل) نتایج مورد نظر از ۱۵ مقاله احصا شد. یافته ها حاکی از آن هستند که تمایل و اشتیاق زنان روستاییبرای مشارکت در پروژه ها، عضویت در انجمن های مردمی و آموزش دیدنشان چش مگیر است. از طرفی میزان مشارکتفعال زنان در طرح ها، به ویژه پروژه های محیط زیستی نتایج و آورده های قابل توجهی را رقم م یزند. این مشارکت برآمدهاز توانمندسازی در زمینه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و غیره است. نتیجه آن که مسیر حفاظت پایدار محیط زیستمی تواند از آموزش زنان روستایی آغاز شود. در واقع چرخه ای به ترتیب میان آموزش محیط زیست، توانمندسازی زنانروستایی، میزان مشارکت آنان و دستیابی به حفاظت محیط زیست برقرار است.

کلیدواژه ها:

آموزش محیط زیست ، مشارکت های عمومی ، مطالعات زنان ، اکوفمنیسم ، توسعه پایدار روستایی