بررسی تغییرات مکانی شاخص های خشکسالی و تاثیر آن بر شوری خاک در دشت یزد-اردکان

خشکسالی یکی از پدیده های جوی است که بخش های مختلف محیطی را تحت تاثیر قرار می دهد. تحقیق حاضر به منظور بررسی تغییرات مکانی خشکسالی هواشناسی و منابع آب زیرزمینی و تاثیر آن بر شوری خاک در دشت یزد –اردکان می باشد. برای این منظور، شاخص بارندگی استاندارد (SPI) سالانه از ۶ ایستگاه باران سنجی و شاخص منبع آب زیرزمینی (GRI) از ۳۸ چاه پیزومتری در طی دوره آماری ۱۳۷۷۱۳۹۴ در سطح دشت محاسبه شد. همچنین نقشه شوری خاک با استفاده از داده های سال ۲۰۱۴ مربوط به ۸۴ نمونه خاک و هدایت الکتریکی آن ها تهیه شد. سپس با استفاده از مدل شبکه عصبی، رابطه بین داده های زمینی و متغیرهای محیطی (شاخص خشکسالی هواشناسی، آب زیرزمینی، داده های ماهواره لندست ۷ و ۸ و شاخص پوشش گیاهی NDVI و مدل رقومی ارتفاع) به دست آمد و میزان شوری خاک در سال های ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ شبیه سازی و نقشه شوری خاک در این دو سال ترسیم شد. نتایج نشان دهنده افزایش میزان شوری در منطقه همراه با تغییرات ناچیز پوشش گیاهی در قسمت های غرب و جنوبی دشت است به طوری که میانگین آن در سال ۲۰۰۶ از  dS/m۱۷/۵۶ به  dS/m۴۸/۵۹ در سال ۲۰۱۴ رسید. به طور کلی با افزایش شدت خشکسالی هواشناسی و هیدروژئولوژیکی در دشت یزد اردکان، میزان شوری خاک افزایش یافت؛ هرچند تغییرات پوشش گیاهی ناچیز بوده است.

کلیدواژه ها:

خشکسالی هواشناسی ، شاخص منبع آب زیرزمینی ، شبکه عصبی مصنوعی ، پوشش گیاهی