تعیین محل استقرار گروههای واکنش سریع به کمک روش برنامهریزی صفر و یک

محیط رقابتی و الزامات ناشی از تجدید ساختار در صنعت برق، شرکتها را مجبور به کاهش هزینهها و همزمان افزایش کیفیت تامین برق نموده است. یافتن راهحلی که هر دوی این اهداف را توامان تحقق بخشد، کار دشواری است. در صورتیکه اتوماسیون پستها بهدرستی اجرا گردد مزایای ملموسی در پی خواهد داشت که این اهداف گوناگون و اغلب متضاد را برآورده میسازد. اغلب شرکتها در پستهای اتوماسیون شده، به منظور کاهش نیروی انسانی و صرفه جویی در هزینه ها و همزمان بهبودفرایندهای عملیاتی، بهرهبرداری از پستهای اتوماسیون را به مرکز کنترل واگذار کرده و در عمل پستها را بدون اپراتور نموده اندمرکز کنترل با احاطهای که بر کل شبکه تحت پوشش خود دارد میتواند با قابلیت اطمینان بالاتر و سطح کنترل بهتر عمل کند. با این حال سیستمهای اطلاعاتی و در مرتبهی بالاتر؛ اسکادا، بواسطه وابستگی به زیرساخت مخابراتی ممکن است دچار خرابی شده وپست مربوطه از کنترل خارج شود. در چنین مواردی باید گروههای واکنش سریع وارد عمل شده و نسبت به نرمال سازی شرایطعملیاتی اقدام کنند. با توجه به وسعت شبکه تحت پوشش و اهمیت سرعت در رفع خاموشی، انتخاب محل استقرار این گر وهها مسئلهای استراتژیک میباشد. در این مقاله به کمک برنامهریزی صفر و یک نسبت به حل این مسئله اقدام خواهیم نمود

کلیدواژه ها:

اتوماسیون پستها ، بهرهبرداری بدون اپراتور ، گروه واکنش سریع ، برنامهریزی صفر و یک