حذف آرسنیک از آب آشامیدنی با استفاده از ماده منعقد کننده آلوم

افزایش روز‎افزون جمعیت و همین­طور تقاضای انسان برای زندگی راحت­تر موجب استفاده بیش از حد از منابع آب های سطحی و زیرسطحی شده و در نتیجه آن انواع عناصر سمی به محیط‎زیست وارد شده است. یکی از این عناصر سمی آرسنیک است. آرسنیک از سمی ترین و خطرناک ترین عنصرهای موجود در آب آشامیدنی شناخته می شود. هدف از این تحقیق بررسی روش به حداقل رساندن میزان این ماده سمی به‎روش انعقاد و لخته­سازی در آب آشامیدنی است. در روش انعقاد و لخته­سازی برای حذف آلاینده یک مقدار بهینه از pH و ماده منعقدکننده وجود دارد که در کمتر و بیشتر از این مقادیر بهینه درصد کاهش حذف آلاینده کمتر می­شود. به‎منظور تعیین شرایط بهینه حذف آرسنیک به‎روش انعقاد و لخته سازی، در مرحله اول میزان pH بهینه به کمک آزمایش جار تعیین شد و مقدار آن ۶ به‎دست آمد. سپس با انتخاب آلوم به‎عنوان ماده منعقدکننده و آهک به‎عنوان کمک منعقدکننده و هم‎چنین میزان pH بهینه، مقدار بهینه ماده شیمیایی ۵/۷ میلی­گرم بر لیتر به‎دست آمد، که تعیین نقاط بهینه در شرایط موجود را می توان نوآوری در این تحقیق نامید. در پایان غلظت باقیمانده آرسنیک به‎روش طیف‎سنجی جذب اتمی هیدرید تعیین شد. با توجه به غلظت آرسنیک نمونه آب ورودی که  برابر با ۹۱ میکروگرم بر لیتر بود، آزمایش جار در طی دو مرحله با منعقدکننده آلوم صورت گرفت. با توجه به میزان pH بهینه به‎دست آمده در غلظت های مختلفی از مواد منعقدکننده و هم‎چنین غلظت ثابتی از مواد کمک منعقدکننده، راندمان حذف آرسنیک در بهترین حالت با منعقدکننده آلوم به ۴۶/۸۸ درصد رسید که برابر با ۱۰ میکروگرم بر لیتر است و با توجه به میزان استاندارد سازمان بهداشت جهانی، نتیجه قابل‎قبولی است. نتیجه این پژوهش بیان‎گر آن است که روش انعقاد و لخته سازی با منعقدکننده آلوم و میزان ثابتی از آهک به‎عنوان کمک منعقدکننده، کارایی قابل‎قبولی در حذف آرسنیک دارد و می تواند گزینه مناسبی برای حذف آرسنیک باشد.

کلیدواژه ها:

آرسینیک ، آب آشامیدنی ، انعقاد و لخته سازی ، آلوم