تاثیر آموزش به روش اجوکر بر میزان دانش و عملکرد احیای نوزاد در دانشجویان کارشناسی مامایی: مطالعه نیمه تجربی قبل و بعد از مداخله

مقدمه: آموزش احیای نوزاد، از آموزش ­های اصلی برای افرادی است که مسئول مراقبت از تولد نوزاد هستند، بنابراین نحوه اجرا و انتخاب الگوی مناسب برای این آموزش بسیار مهم است. لذا استفاده از رویکردهای نوآورانه در آموزش احیاء که منجر به بهبود و حفظ دانش و مهارت فراگیران شود، حائز اهمیت است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش به روش اجوکر، بر میزان دانش و عملکرد احیای نوزاد در دانشجویان کارشناسی مامایی انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی قبل و بعد از مداخله در سال ۱۴۰۱ بر روی ۳۰ نفر از دانشجویان کارشناسی مامایی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم­ پزشکی کردستان انجام گرفت. آموزش به روش اجوکر با استفاده از آموزش تئوری و برگزاری کارگاه یک روزه انجام­ شد. بررسی سطح دانش و عملکرد دانشجویان با استفاده از چک­ لیست و پرسشنامه محقق­ ساخته پس از تایید روایی و پایایی قبل، بلافاصله و ۲ هفته پس از آموزش عملی انجام ­شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم ­افزار STATA (نسخه ۱۲) و آزمون­ های آماری تی مستقل و تحلیل واریانس با اندازه ­های تکراری انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنادار در نظر گرفته­ شد. یافته ­ها: نمره دانش احیای نوزادان در دانشجویان بلافاصله و ۲ هفته پس از آموزش به طور معناداری در مقایسه با قبل از آموزش افزایش ­یافت (۰۰۱/۰=p). نمره عملکرد بلافاصله و ۲ هفته پس از آموزش به طور معناداری در مقایسه با قبل از آموزش افزایش ­یافت. بر اساس نتایج آزمون های آماری، بین نمرات دانش و عملکرد در سه مرحله اختلاف آماری معناداری وجود داشت (۰۰۱/۰=p). نتیجه­ گیری: روش اجوکر در ارتقاء میزان دانش و عملکرد احیای نوزاد دانشجویان مامایی موثر ­است، لذا طراحی و استفاده از این روش برای آموزش سایر مهارت های بالینی در دانشجویان مامایی توصیه ­می­ گردد.

کلیدواژه ها:

اجوکر ، احیاء ، آموزش ، دانش ، دانشجو ، عملکرد ، نوزاد