شناسایی و الویت بندی عوامل موثر بر مدیریت شهری سبز

پژوهش حاضر به منظور شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر مدیریت شهری سبز در شهرداری شهر شیراز اجرایی گردید. روش این تحقیق به صورت پیمایشی و کاربردی و کمی بوده است. جامعه آماری این تحقیق ۱۰ نفر از خبرگان مدیریت شهری در شهر شیراز انتخاب شده اند. در بخش گردآوری داده ها از ابزار پرسشنامه استفاده گردید. این پرسشنامه بر اساس مولفه ها و زیرمولفه های شناسایی شده برگرفته از ادبیات تحقیق تنظیم و سپس اقدام به جمع آوری داده ها از طریق پاسخ خبرگان انجام گردید. در این تحقیق از روش دیمتل به منظور ارزیابی و اولویت بندی عوامل موثر بر مدیریت شهری استفاده شده است. در این تحقیق در ابتدا بر اساس ادبیات تحقیق، سه معیار اصلی عوامل حکمرانی، عوامل اجتماعی- فرهنگی و عوامل زیرساختی به عنوان معیارهای اصلی موثر بر مدیریت شهری سبز شناسایی گردیدند که هر یک از این عوامل نیز از زیرمعیارهای مرتبط تشکیل گردیدند. پس از تحلیل داده های بخش میدانی مشخص گردید که شاخص حاکمیتی با وزن ۰.۳۴ بیشتری اثر را بر مدیریت سبز شهری داشته است. بعد از این عاملف عوامل اجتماعی فرهنگی با وزن ۰.۳۳ و زیرساخت مدیریت شهری سبز با وزن ۰۳۱ اولویت های بعدی را داشته اند. در بعد شاخص های حاکمیتی نیز به ترتیب شاخص های مشارکت عمومی(۰.۱۲) و همکاری و مشارکت خصوصی و دولتی(۰.۱۱۳)، سیاست و حکومت(۰.۱۱۱) به ترتیب بیشترین اثرات را دراند. همچنین در عامل اصلی اجتماعی فرهنگی به ترتیب عوامل فرهنگی(۰.۱۱۹)، اجتماعی(۰.۱۱۴) و شبکه اجتماعی(۰.۱۰۳) بیشترین اثرات را داشته اند. در نهایت در بخش زیرساخت مدیریت شهری سبز به ترتیب شاخص های کارایی منابع و اقتصاد چرخشی(۰.۱۰۷)، زیرساخت سبز(۰.۱۰۶) و یکپارچه سازی کاربری زمین و حمل و نقل(۰.۱۰۲) بیشترین اثرات را بر مدیریت سبز شهری گزارش کرده اند.

کلیدواژه ها:

شهرسازی سبز ، فضای سبز ، پایداری ، بیوتیکس ، ترافیک پایدار ، کاهش گرمای شهری ، منابع آب ، انرژی پایدار ، مشارکت شهروندی ، سیاست ها و قوانین.