اثربخشی روش بهبود تعامل والد-کودک از طریق بازی درمانی بر میزان یادگیری دروس مختلف در دانش اموزان کم توان ذهنی ابتدایی

این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی روش بهبود تعامل والد-کودک از طریق بازی درمانی بر میزان یادگیری دروس مختلف در دانش اموزان کم توان ذهنی ابتدایی انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نوع نیمه تجربی است. جامعه آماری در این پژوهش را تمامی دانش آموزان کم توان ذهنی ۸ سال در مدارس استثنایی شهر کرمانشاه بودند و ۳۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. این مطالعه برای ۱۰ هفته اجرا شد. بر اساس یافته های این مطالعه بر اساس یافته های این مطالعه میانگین در گروه کنترل بین پیش آزمون و پس آزمون اختلاف معنی داری مشاهده نشد . با این-حال، روش بهبود تعامل والد-کودک از طریق بازی درمانی بر میزان یادگیری دروس مختلف در دانش اموزان کم توان ذهنی ابتدایی توانست بطور قابل توجهی میانگین نمرات درسها را بهبود بخشد و تاثیر قابل توجهی داشته باشد. در مجموع، روش بهبود تعامل والد-کودک از طریق بازی درمانی بر میزان یادگیری دروس مختلف در دانش اموزان کم توان ذهنی ابتدایی تاثیر دارد و میتواند برای آنها استفاده شود.

کلیدواژه ها:

تعامل والد-کودک ، بازی درمانی ، یادگیری