اثربخشی مهارت آموزی مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیکی بر میزان یادگیری ریاضی در دانش اموزان کم توان ذهنی

این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی مهارت آموزی مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیکی بر میزان یادگیری ریاضی در دانش اموزان کم توان ذهنی انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نوع نیمه تجربی است. جامعه آماری در این پژوهش را تمامی دانش آموزان کم توان ذهنی ۱۲ سال در مدارس استثنایی شهر کرمانشاه بودند و ۳۲ نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. این مطالعه برای ۱۲ هفته اجرا شد. بر اساس یافته های این مطالعه میانگین در گروه کنترل بین پیش آزمون و پس آزمون اختلاف معنیداری مشاهده نشد. با اینحال، اثربخشی مهارت آموزی مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیکی توانست بطور قابل توجهی میانگین نمرات ریاضی را بهبود بخشد و تاثیر قابل توجهی داشته باشد. در مجموع، مهارت آموزی مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیکی بر میزان یادگیری ریاضی در دانش اموزان کم توان ذهنی اثرات قابل توجهی داشت و میتواند برای آنها استفاده شود.

کلیدواژه ها:

مهارت آموزی مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیکی ، یادگیری ریاضی ، دانش اموزان کم توان ذهنی