بررسی تاثیرنظریه های اثباتی و هنجاری در آموزش معماری بر هویت معماری معاصر ایران

معماری سنتی ایران، گنجینه ای بی بدیل از آثار شاخص و ارزشمندی است که در طول سالیان متمادی شکل گرفته است . این آثار ارزشمند نشان از اندیشه های والا در میان گذشتگان و نیاکان پاک سرشتی دارد که این آثار را به میراث گذاشته اند. از چنین معماری غنی و ارزشمندی انتظار میرود که فرزندی خلف و نیکو داشته باشد. از این رو، می توان انتظار داشت آثاری فاخر در معماری معاصر ایران ساخته شوند که به شکلهای مختلف بازتابنده هویت والای اسلامی ایرانی در دل خود باشند. منتقدان به معماری معاصر ایران معتقد هستند که معماری ایران با قرنها قدمت هم اکنون فاقد ارزشها و هویت خویش است و آن را محصول آموزش معماری میدانند و در ناهنجاریهای موجود در آن، بحث کیفیت آموزش معماری را مطرح مینماید. آموزش معماری یکی از موضوعات مهم وکلیدی در رشد، شکوفایی و ترسیم آینده معماری به شمار میآید. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر نظریه های اثباتی و هنجاری در آموزش معماری بر هویت معماری معاصر ایران در صدد پاسخگویی به سوالات ترویج نظریه های اثباتی و هنجاری در روند آموزش های نظری و عملی چه آسیبی وارد می کند؟ آیا نظریه های اثباتی و هنجاری بر هویت معماری معاصر تاثیر دارند؟ با استفاده از مطالعات کتابخانه ای به روش کیفی استدلالی می توان نتیجه گرفت : تکیه صرف بر نظریه های هنجاری مانع علمی سازی روش آموزش معماری می شود و ترویج نظریه های اثباتی (نظریه رابطه انسان-محیط ) باعث سودمندی آموزش در دو سطح علمی و فکری می گردد و صرفا مطالعات انجام شده درخصوص رابطه انسان و محیط و طراحی بر مبنای پاسخگویی به نیاز انسان با سلایق شخصی موجب تعدد سبک های طراحی و همچنین از بین رفتن هویت معماری معاصرمیگردد.

کلیدواژه ها:

نظریه اثباتی ، نظریه هنجاری ، هویت ، معماری معاصر ، آموزش معماری