تاثیر انواع آموزش مجازی بر یادگیری مهارت های ادراکی – حرکتی در دانش آموزان پایه سوم ابتدائی

پیشینه و اهداف: همگام با پیشرفت تکنولوژی، روشی که یادگیرندگان با آن مهارت های جدید را یاد می گیرند نیز پیشرفت کرده است. به کمک اینترنت، طیف گسترده ای از گزینه ها برای تقویت دانش و مهارت در اختیار علاقه مندان است. یادگیرندگان و آموزش دهندگان اکنون می توانند از مزایای آموزش برخط و غیربرخط استفاده کنند. با یادگیری غیربرخط، شرکت کنندگان باید به شکل هایی مانند مشاهده فیلم ضبط شده مطالب را کسب نمایند. از سوی دیگر، آموزش برخط در بستر مجازی و از طریق متصل شدن به اینترنت انجام می شود. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر انواع آموزش مجازی مشتمل بر آموزش برخط، غیربرخط و ترکیبی بر یادگیری مهارت ادراکی - حرکتی طناب زنی جاگینگ انجام شده است.روش ها : پژوهش حاضر، از نوع نیمه تجربی و هدف آن کاربردی است. در این مطالعه، از بین دانش­آموزان دختر مشغول به تحصیل در پایه سوم ابتدایی آموزش و پرورش ناحیه دو همدان، به صورت داوطلبانه تعداد ۳۰ نفر (با میانگین قد    ۹/۸۷ ± ۱/۱۲۹ سانتی متر و میانگین وزن ۸۸/۲۱ ± ۳۳/۲۹ کیلوگرم) انتخاب و به شیوه تصادفی در سه گروه ۱۰ نفره شامل آموزش برخط، غیربرخط و ترکیبی گمارده شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه مشخصات فردی، آزمون طناب زنی جاگینگ (دارای روایی محتوا و اعتبار آزمون – آزمون مجدد ۸۹/۰)، طناب ورزشی استاندارد و گوشی هوشمند استفاده شد. این تحقیق، شامل مراحل آموزش مقدماتی، اکتساب و یادداری بود. پس از تکمیل پرسش­نامه اطلاعات فردی و رضایت نامه، آزمودنی ها ابتدا مورد آموزش مقدماتی در مورد تکلیف ملاک قرار گرفتند و اطلاعات لازم را دریافت کردند و سپس وارد مرحله اکتساب شدند. در این مرحله، هر گروه به طور جداگانه و براساس طرح ملی طناورز به مدت ۴ جلسه تحت آموزش مهارت طناب­زنی جاگینگ به صورت برخط، غیربرخط و ترکیبی قرار گرفتند. تمامی شرکت کنندگان پس از پایان مرحله اکتساب، ابتدا در آزمون اکتساب شرکت کردند و یک هفته بعد نیز به منظور سنجش پدیده یادگیری حرکتی در آزمون یادداری شرکت نمودند و نمرات آن ها ثبت شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون شاپیرو ویلک (Shapiro-Wilk test)، آزمون لون (Levene's test) و آزمون تحلیل واریانس یک راهه (ANOVA) استفاده شد.یافته ها: یافته ها نشان داد هم در آزمون اکتساب و هم آزمون یادداری تفاوت معنی داری بین نمرات کسب شده توسط گروه های آزمودنی برخط با غیربرخط و ترکیبی با غیربرخط وجود داشت (p<۰.۰۵) و این تفاوت در گروه های برخط و ترکیبی بیشتر بود؛ بدین معنی که این گروه ها هم در مرحله اکتساب و هم در آزمون یادداری عملکرد بهتری نسبت به گروه آموزش غیربرخط داشتند. علاوه بر این، بین عملکرد گروه برخط و ترکیبی در هیچ کدام از مراحل تحقیق تفاوت معنی دار آماری یافت نشد (p>۰.۰۵).نتیجه گیری: نتایج این تحقیق بر اهمیت استفاده از شیوه برخط و ترکیبی در شرایط آموزش مجازی جهت آموزش مهارت های ادراکی – حرکتی به یادگیرندگان تاکید دارد. بر مبنای نتایج، به معلمان و مربیان مهارت های حرکتی پیشنهاد می شود در آموزش مهارت های حرکتی در کلاس های مجازی تربیت بدنی مقطع ابتدایی به جای آموزش غیربرخط، از آموزش برخط و ترکیبی برای ایجاد یک محیط آموزش تعاملی و پویا و انگیزه مشارکت در کلاس تربیت بدنی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

آموزش برخط ، آموزش غیربرخط ، آموزش ترکیبی ، مهارت طناب زنی ، مهارت ادراکی حرکتی