نقش انعطاف و انسجام خانواده در پیش بینی سلامت معنوی با میانجی گری هسته های ارزشیابی خود

دستیابی به سلامت معنوی، از جمله مسائل مهمی است که سال هاست ذهن روان شناسان و دغدغه مندان معنوی را به خود مشغول کرده است . هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه چند متغیری میان مولفه های انعطاف وانسجام خانواده، هسته های ارزشیابی خود(حرمت خود، خودکارآمدی تعمیم یافته، مسند مهارگری، نوروزگرایی)و ابعاد مثبت(بهباشی معنوی) سلامت معنوی بود. ۲۱۰ زن ساکن شهر قم از طریق نمونه گیری در دسترس به پرسشنامه های این پژوهش به صورت آنلاین پاسخ دادند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از مقیاس انعطاف وانسجام خانواده(اولسون، گورال، تیزل، ۲۰۰۶)، هسته های ارزشیابی خود(جاج، لاک و دورهام، ۱۹۹۷)، بهباشی معنوی(پالوتزین و الیسون، ۱۹۸۲) استفاده شد. یافته های پژوهش با استفاده از تحلیل رگرسیون چند متغیری ومدل معادلات ساختاری تحلیل شد. نتایج نشان داد میان متغیرهای پژوهش همبستگی معنادار برقرار است. همچنین، متغیرهای خانوادگی(انعطاف و انسجام)توان تبیین واریانس ابعاد مثبت سلامت معنوی را دارند. یافته مهم دیگر پژوهش حاضر، توان میانجی گری هسته های ارزشیابی خود در تبیین رابطه میان انعطاف وانسجام خانوادگی و شاخص سلامت معنوی بود. با عنایت به یافته های این پژوهش، توجه به شاخص های خانوادگی و هسته های ارزشیابی خود در دستیابی به سلامت معنوی پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: انعطاف و انسجام خانواده ، هسته های ارزشیابی خود ، بهباشی معنوی ، سلامت معنوی