بررسی مولفه معناگرایی در مساجد تاریخی شهر تبریزنمونه موردی مسجد جامع تبریز

نوشتار حاضر معنا و معناگرایی را در کنار معنویت درنظر گرفته است. درک رابطه صورت و معنا، بعنوان معمایی در هنر و معماری مطرح است. در طول تاریخ معماری از گذشته تا دوره معاصر، همواره گمشده ای در طراحی معماری مورد توجه و کنکاش معماران قرار گرفته است که همانا » معنا « ی مستتر در پس کالبد و ظاهر معماری است. دستاوردها حاکی از آن است که هنر معماری اسلامی ایران تجلی گاه تحقق امر قدسی در کالبد فیزیکی هنر اسلامی در عین تامین نیازهای اجتماعی در صورت و معنی است.این پژوهش، از طریق منابع کتابخانه ای و به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. و با توجه به بسترهای فرهنگی و بومی طرح، مبانی فرهنگ و تفکر اسلامی ایرانی به عنوان مرجع استخراج معانی مورد نظر در طراحی معماری در نظر گرفته شده است. و از میان مفاهیم موثر در طراحی معناگرا، اصولی چون توحید، وحدت در عین کثرت و تجلی پروردگار در عالم خلقت را مطرح نموده ایم. عناصر سازنده معماری دارای قابلیت های بسیاری برای بیان معانی هستند که از این خصوصیت در جهت رسیدن به طراحی با رویکرد معناگرا استفاده میشود. از جمله این موارد به هندسه، نور و اهمیت فضای تهی در بیان معماری معناگرا می توان اشاره کرد.