استفاده از پیش تنیدگی برای کاهش تقاضای لرزه ای جابه جایی پس ماند پایه پلهای بتنی تک ستونه

در سالهای اخیر ستونهای بتنی پل واقع در مناطق نزدیک گسل بدون اینکه دچار کاهش ظرفیت باربری جانبی و قائم شوند تغییر شکلهای غیر الاستیک زیادی را تحمل می کنند اما پس از زلزله دچار تغییر شکلهای جانبی پسماند زیادی می شوند. این تغییر شکلهای جانبی پسماند باعث می شود که سرویس پذیری پل پس از زلزله تحت بارهای ترافیکی دچار مشکل شود و این عوامل در نهایت منجر به تعمیر و جایگزینی پایه پل می گردد. امروزه استفاده از سیستم های فولادی پیش تنیده به همراه دور پیچ های ساخته شده از ورق به عنوان مهمترین و آسان ترین تکنیک های کاهش جابه جایی پس ماند است. سیستم های مذکور علاوه به خاصیت منحصر به فرد Self Centering در منحنی رفتاری هیسترزیس شان متمایل به مرکز هستند و جابه جایی پس ماند کمی را باعث می شوند از طرفی برای افزایش شکل پذیری این ستون ها در محل مفاصل پلاستیک از ورق های فلزی استفاده شده است. در این تحقیق سعی برآن است تا مدل مناسبی برای تخمین جابه جایی پس ماند پایه های تک ستونه ارائه شود و در ادامه اثر عوامل متعددی مانند میزان نیروی پیش تنیدگی، سختی تاندونهای پیش تنیده و اثر محصوریت ورق فولادی در تقاضای لرزه ای جابه جایی پس ماند بررسی می شود.

کلیدواژه ها:

جابه جایی پس ماند ، سیستم پیش تنیده ، رفتار هیسترزیس ، خاصیت متمایل به مرکز ، اثر محصوریت