مطالعه مفهوم بازیافتن هویت در سینمای اریک رومر (مطالعه موردی: پرتوی سبز)

سینمای اریک رومر، سینمای اخلاق گرایی است، سینمایی که در آن همگام با مباحث تحلیلی اخلاقی، شخصیت ها به بازشناختن خود و هویتشان می پردازند. شخصیت های او کسانی هستند که فردیتشان بطور مشخصی دچار بحران های وجودی گشته است. بزرگسالان گاها نابالغی که همچو کودکان کنجکاو در جامعه ی پر ستیز بزرگسالی، معصوم و گاه یتیماند. سینمای رومر، سینمای بازیافتن خود و پیرامون خود است. هدف از این تحقیق پاسخ به این پرسش است که چگونه سینمای رومر می تواند مسیر بازیافتن هویت را نشان دهد. ما در سینمای او و در این فیلم بخصوص، به دنبال خویشتن، امید از دست رفته و خوشبختی ای هستیم که سالیانی است شاید به فراموشی سپرده باشیمش. همچنین در این نوشتار می پردازیم به انتخاب و ماهیت انتخاب و آگاهی به انتخاب و همچنین گریزی خواهیم زد به معجزه در فیلم پرتوی سبز و در سینمای اریک رومر.

کلیدواژه ها:

بحران تنهایی ، بازشناسی خویشتن ، سفر اودیسه ، اخلاق گرایی ، انتخاب واقعی ، معجزه