بررسی تطبیقی مسئولیت قطع مذاکرات مقدماتی قراردادها در حقوق ایران و آلمان

قراردادها به عنوان یکی از اسباب ایجاد حق، تعهد و تکلیف در کلیه نظام های حقوق شناخته می شوند. به طور کلی قراردادها در دو حالت کلان و غیر کلان منعقد می گردند؛ مذاکرات مقدماتی زمینه ساز انعقاد قراردادهایکلان هستند. گاها مذاکرات ابتدائی برای عقد قرارداد با قطع مذاکرات توسط یکی از طرفین همراه می شود. بر اساس اصول آزادی قراردادی مقتضی است که هر یک از طرفین قرارداد، بتوانند در زمان دلخواه گفتگوهایمقدماتی را که در علم حقوق، دوره پیش قراردادی می نامند، پایان دهند. مقاله حاضر با بررسی توصیفی تحلیلی مسئولیت دوره پیش قراردادی در حقوق ایران و آلمان به این نتیجه دست یافته است که: پس از خاتمه مذاکراتمقدماتی، اگر طرف مقابل متحمل زیان گردد، طرف قطع کننده مذاکره در صورت جمع برخی شرایط، مسئول جبران خسارت وارده خواهد بود؛ اصولا باید مشخص گردد که طرف قطع کننده مذاکره رفتار ناموجه و غیرمتعارفی در خاتمه دادن دوره پیش قراردادی و قطع مذاکرات مقدماتی داشته است. همچنین بین زیان وارد شده به طرف مقابل و رفتار نامتعارف قطع کننده مذاکرات ابتدائی، رابطه علیت وجود داشته باشد. علی ایحال درصورت تحقق شرایط مزبور، قطع کننده مذاکرات مقدماتی برای انعقاد قرارداد نهایی، مسئول جبران خسارت وارده به طرف مقابل خواهد بود.

کلیدواژه ها:

مذاکرات مقدماتی ، دوره پیش قراردادی ، مسئولیت پیش قراردادی