نماز و فلسفه وجودی آن

نماز، رهایی از قفس تن، گام نهادن به ماورای ماده و گذر از حدود وثغور است. نماز، از خود به در آمدن و به سوی او پر کشیدن است، خود را هیچ انگاشتن و همه او شدن است، از هر شدت و هر که بریدن و به خدا پیوستن و بر او توکل کردن است، انسان خاکی را به افلاک بردن است. اکسیری است که وجود مسین را مطلا می کند. یقینا فوایدی که در نماز وجود دارد، در هیچ یک از عبادت های دیگر وجود ندارد، هر جمله و هر کلمه و حرف نماز، مملو از نکات مفید و آموزنده است. تاثیری که در نمازگزار ایجاد می شود و فوایدی که عاید نمازگزار می شود بر کسی پوشیده نیست عقیده، بینش نمازگزار، زندگی و حیاتش و حتی مرگش خدایی و الهی می گردد، اصلا وجود جسم و روان نمازگزار مقدس و نمایان می شود. اگر چه آثار و فواید نماز در تمام شئون زندگی عابد مشهود است، اما برخی از آنها به جهان بعد از مرگ او بر می گردد به عبارت دیگر، آثاری که نماز برجای می گذارد، به دو بخش قابل تقسیم است. بخشی از آن فوایدی است که در همین دنیا نصیب نمازگزار می شود. بخش دیگر آن مربوط به جهان آخرت است. اما بخش اخروی آن تحت عنوان ((آثار و فواید معنوی و اخروی)) به لحاظ اهمیتی که دارد، ابتدا مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد و سپس به بعد ((دنیوی)) آن می پردازیم.

کلیدواژه ها:

نماز ، اثار و فواید نماز ، نمازگزار ، جسم و روان ، معنوی ، اخروی ، دنیوی