بررسی اثربخشی پسخوراند عصبی کاهش اضطراب رقابتی دانش آموزان ورزشکار منطقه چهار تهران

زمینه و هدف: آموزش پسخوراند عصبی نوع منحصر به فردی از پسخوراند زیستی است که در آن شرکت کنندگان یاد می گیرند به طور عمدی فعالیت امواج مغز خود را تعدیل کنند، در نتیجه مهار بر فرآیندهایی را افزایش می دهند که معمولا به شکل آگاهانه تنظیم نمی شوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش پسخوراند عصبی بر عملکردهای شناختی دانش آموزان ورزشکار (نگرانی، تمرکز و اضطراب بدنی صفتی) انجام شد. روش: این پژوهش یک مطالعه شبه آزمایشی بدون ناشناس سازی با ۲۴ دانش آموز دبیرستانی منطقه ۴ تهران بود. شرکت کنندگان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آن ها مقیاس اضطراب ورزشی-۲ (اسمیت و همکاران، ۲۰۰۶) را در پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده های شرکت کنندگان با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۶ تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان دهنده اثربخشی آموزش پسخوراند عصبی در بهبود عملکردهای شناختی بود. بر این اساس، این پژوهش نشان داد که آموزش پسخوراند عصبی می تواند به طور معناداری نگرانی را کاهش و تمرکز را افزایش دهد، اما نمی تواند اضطراب بدنی صفتی دانش آموزان ورزشکار را کاهش دهد.پسخوراند عصبی به عنوان یک فناوری نوین برای بهبود عملکردهای شناختی دانشجویان ورزشکار نشان داده شده است. علاوه بر این، نتایج نشان می دهد که آموزش پسخوراند عصبی جایگزینی امیدوارکننده برای سایر مداخله های روانشناختی است و روانشناسان ورزشی می توانند از آموزش پسخوراند عصبی برای بهبود شناختی ورزشکاران استفاده کنند.