اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر خودکارآمدی پسران دوره متوسطه اول

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر خودکارآمدی پسران متوسطه اول انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل پسران متوسطه اول مدرسه شهید فهمیده شهر تبریز در سال ۱۴۰۲ بوده است. نمونه مورد نظر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر در دو گروه آزمایشی و گواه (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه گواه) قرار گرفت. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی استفاده شده است. سپس گروه آزمایش به مدت هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت گروهی درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند، در این مدت گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. یافته ها نشان داد در بین افراد شرکت کننده در گروه های آزمایش و کنترل از لحاظ نمره خودکارآمدی در پس آزمون معنی دار بوده است. بنابراین درمان شناختی رفتاری گروهی بر خودکارآمدی در پسران متوسطه اول تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری گروهی ، خودکارآمدی ، پسران متوسطه اول.