بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر اساس رویکرد روانشناسی مثبت گرا بر بهبود انطباق زنان دارای تعارض شهر اصفهان

مقدمه :مهارتهای زندگی عبارتند از توانایی هایی که با تمرین مداوم پرورش می یابند و فرد را برای مواجه شدن بامسایل روزانه زندگی ، افزایش توانایی های روانی ، اجتماعی و بهداشتی آماده می کنند.روش کار:این پژوهش با هدف بررسی میزان اثر بخشی آموزشی مهارت زندگی بر اساس رویکرد روانشناسی مثبت گرا بر بهبود انطباق زنان دارای تعارض شهر اصفهان انجام شده است . جامعه آماری پژوهش شامل زنان دارای تعارض مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده در شهر اصفهان در سال ۱۴۰۱ بودند که به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و از طریق گمارش تصادفی در ۲ گروه آزمایش (۱۵ زوج) و کنترل (۱۵ زوج ) جایگزین شدند. در این پژوهش از مقیاس ارزیابی انطباق پذیری و همبستگی خانواده اولسون و همکاران(۱۹۸۵) استفاده شد.یافته ها: در این پژوهش از مقیاس ارزیابی انطباق پذیری و همبستگی خانواده اولسون و همکاران(۱۹۸۵) استفاده شد. گروه آزمایش طی ۸ جلسه تحت آموزش مهارت های زندگی بر اساس روان شناسی مثبت گرا قرار گرفتند و در این مدت، گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. از تحلیل کوواریانس به منظور تحلیل داده ها استفاده شد.نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که که مداخله آموزش مهارت های زندگی بر اساس رویکرد روانشناسیمثبت گرا منجر به افزایش انطباق )نمره کلی پرسشنامه( زنان در مرحله پس آزمون ) ۰۱ / ۰ P≤ ، ۱۶۶.۶۵ ( = ۲۷ / ۱ ) F )شده است. همچنین یافته ها حاکی از آن بود که مداخله آموزش مهارت های زندگی بر اساس رویکرد روانشناسیمثبت گرا باعث افزایش انطباق ) ۰۱ / ۰ P≤ ، ۶۹.۸۳ ( = ۲۷ / ۱ ) F( شده است. یافته های پژوهش حاضر حاکی از آناست مه مهارت های زندگی بر اساس رویکرد روانشناسی مثبت گرا می تواند انطباق پذیری را در زنان دارای تعارضزناشویی افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

مهارت زندگی ، روانشناسی مثبت گرا ، انطباق خانواده ، تعارض