ارائه یک هم بندی مبتنی بر مش با قابلیت انطباق پذیری با اندازه شبکه جهت کاهش تاخیربار صفر در شبکه های بر تراشه

این مقاله یک روش جدید ایجاد هم بندی برای شبکه بر تراشه ارائه می کند. این روش بر بهینه سازی و اطمینان از ارتباط کارآمد بین هسته ها درشبکه بر تراشه متمرکز است. از آنجا که هم بندی شبکه بر تراشه نقش بسیار مهمی بر تاخیر، انرژی مصرفی و انعطاف پذیری کل شبکه دارد، این روش سعی دارد تا با کاهش حداکثر تعداد پرش ۲ به ازای هر بسته تاخیر کلی شبکه را کاهش دهد. برای این منظور ابتدا ساختار شبکه و گستردگی تعدادگره ها را مورد بررسی قرار داده و سپس شبکه را به خوشه هایی برابر تقسیم می کند. در سطوح مختلف انتزاع امکان بسط دادن این روش وجود دارد.عملکرد هم بندی پیشنهادی با هم بندی های شبکه بر تراشه متداول ارزیابی و مقایسه می شود و نشان داده می شود که تاخیر شبکه تا ۳۳ درصد کاهشمی یابد.

کلیدواژه ها:

سامانه بر تراشه ، شبکه بر تراشه ، هم بندی شبکه