بررسی ارتباط و سیر تحول تاریخی کلام امامیه و عرفان شیعی

علم کلام که در میان علوم اسلامی پیشینهای طولانی دارد، با سه هدف عمده پایهگذاری شده است: تبیین عقاید دینی، استدلال و توجیه عقلی برای آن و دفاع از این عقاید در برابر شبهههای مخالفان. گرچه این اهداف کم و بیش در سایر علوم عقلی اسلامی نیز مورد توجه بوده است. از طرفی دیگر عرفان به معنای شناخت حقیقت و خداوند از طریق معرفت شهودی است. عرفان شیعی بخشی از عرفان اسلامی است که علاوه بر دارا بودن ویژگیهای کلی عرفانی، آموزهها و افزونههایی دارد که آن را به عنوان شاخهای جداگانه و اصیل متمایز میکند. سیر تاریخی کلام امامیه و عرفان شیعی میتواند به روابط بین این دو علم کمک شایانی نماید، این ضرورت نویسنده را بدین امر واداشت تا در این اثر با روشی توصیفی تحلیلی به بررسی ارتباط و سیر تحول تاریخی کلام امامیه و عرفان شیعی بپردازد و در نهایت بدین نتیجه رسیده است که در طی مراحل و سیر تاریخی کلام امامیه و عرفان شیعی در برخی دورهها ارتباط چندانی مشاهده نمیشود. کلام امامیه که شامل چهار مرحله است: دوره نبوی علوی، دوره کلام نقلی، دوره کلام عقلی، دوره صدرایی و سیر تاریخی عرفان شیعی شامل پنج مرحله میباشد: دوره نبوی علوی، سید حیدر، صدرایی، عرفان ثقلین همدانی، عرفان اجتماعی امام )ره( اشاره داشت.

کلیدواژه ها:

کلام ، عرفان ، امامیه ، تشیع ، سیر تاریخی