تاثیر مصالح و الگوهای معماری بومی اقلیم معتدل و مرطوب در پایداری (مطالعه موردی معماری بومی استان مازندران)

معماری مازندران. به عنوان نمونه ای مناسب از هماهنگی و تلفیق بنا با طبیعت، که حاصل عوامل مختلف اقلیمی. اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ... است و بیشترین تاثیر را از اقلیم و طبیعت پیرامون خود گرفته است. به نظر می رسد معماری اینمنطقه از مصالح مورد استفاده تا فرم کلی بنا تحت تاثیر محیط پیرامون می باشد. شناخت مصالح و الگوهای معماری بکاررفته در اقلیم معتدل و مرطوب بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را در برمی گیرد. شکل گیری معماری بومیمتاثر از ویژگی های اقلیمی, روابط اجتماعی, اقتصادی با محیط طبیعی و نمادهای فرهنگی می باشد. در این راستا شناختویژگی های اقلیمی, بی شک یکی از عوامل بهینه سازی مصرف انرژی در توسعه پایدار معماری این مناطق می باشد. در اینپژوهش که مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بهره گیری از منابع مکتوب و با رویکرد تحلیلی می باشد. با هدف شناختمعماری بومی اقلیم معتدل و مرطوب از منظر پایداری ابتدا به معرفی مصالح و الگوهای معماری بومی پرداخته و سپس بهبررسی تاثیرات آن در خلق معماری پایدار با مصالح بوم آورد و همساز با اقلیم پرداخته شده است. بدلیل تنوع اقلیمی کشورایران، اقلیم استان مازندران به عنوان نمونه موردی این پژوهش. مورد مطالعه قرار گرفته است. بررسی مولفه های معماریبومی مازندران به روشن شدن مبانی طراحی پایدار در معماری مازندران منجر خواهد شد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، اقلیم معتدل و مرطوب ، مصالح بوم آورد ، معماری بومی مازندران