بررسی تاثیر توانمندسازی بر کارآفرینی با تاکید بر نوآوری اجتماعی در سکونتگاه های غیررسمی تبریز

هدف پژوهش: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر توانمندسازی بر کارآفرینی با تاکید بر نوآوری اجتماعی در سکونتگاه های غیررسمی است.روش پژوهش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی - پیمایشی است. ابزار اصلی گردآوری اطلاعات مصاحبه و پرسشنامه است. جامعه آماری تحقیق، محله خلیلآباد شهر تبریز است. بدین صورت که در مرحله مصاحبه اکتشافی از ۱۰ نفر خبره حوزه کارآفرینی و منابع انسانی جهت طراحی مدل مفهومی و برای تحلیل مدل آماری از بین جامعه آماری (تعداد جمعیت ۱۰ ساله و بیشتر فعال در محله خلیل آباد) ۳۵۲ نفر بر طبق فرمول محاسباتی کوکران استفاده شده است. جهت تحلیل یافته های تحقیق از تکنیک معادلات ساختاری، رویکرد حداقل مربعات جزئی استفاده شده است.یافته ها و نتیجه گیری: براساس یافته های حاصل از تحلیل اطلاعات، تاثیر توانمندسازی بر نوآوری اجتماعی با ضریب مسیر ۰/۹۶۲ مثبت و معنادار است. تاثیر توانمندسازی بر کارآفرینی با ضریب مسیر ۰/۲۵۱ و تاثیر نوآوری اجتماعی بر کارآفرینی با ضریب مسیر ۰/۱۶۶ مثبت و معنادار میباشد. همچنین نتایج نشان میدهد عوامل اقتصادی (ضریب مسیر ۰/۴۴۹)، فنی (ضریب مسیر ۰/۱۱۶)، اجتماعی- فرهنگی (ضریب مسیر ۰/۱۵۶) و مدیریتی (ضریب مسیر ۰/۱۰) نیز بر کارآفرینی دارای تاثیر مثبت و معناداری است.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، کارآفرینی ، نوآوری اجتماعی ، سکونتگاه های غیررسمی ، خلیل آباد