بررسی تاثیر رهبری تحول آفرین و یادگیری سازمانی بر سکوت سازمانی در اداره کل راه و شهرسازی استان خراسان جنوبی

در دنیای امروز با پدیده ای بنام سکوت سازمانی مواجهه هستیم که به معنای خودداری از بیان نظرات و اطلاعات کارکنان راجع به مشکلات سازمانی است.این تحقیق با هدف بررسی تاثیر سبک رهبری تحول آفرین و یادگیری سازمانی بر سکوت سازمانی انجام گرفت. جامعه ی آماری این تحقیق کارکنان ادارهکل راه و شهرسازی خراسان جنوبی واقع در ۵ مرکز استان خراسان جنوبی به تعداد ۵۵۰ نفر می باشد. با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیریطبقه ای- تصادفی ساده، تعداد ۱۹۱ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش تحقیق، توصیفی علی است. روش گردآوری داده ها از روش کتابخانه ای و میدانی صورت گرفت. با استفاده از سه پرسشنامه استاندارد سبک رهبری تحول آفرین باس وآولیو (۲۰۰۰)،سازمان یادگیرنده واتکینز و مارسیک (۲۰۰۴) و سکوت سازمانی واکولا و بورادس (۲۰۰۷) جمع آوری داده ها انجام گرفت . بدلیل استاندارد بودنپرسشنامه ها، روایی پرسشنامه ها توسط چند تن از اعضای هیات علمی مورد تایید قرار گرفت و ضریب پایایی نیز به ترتیب برابر ۷۹ / ۰ ، ۷۳ / ۰ و ۸۴ / ۰ می باشد. برای تحلیل داده ها در بخش توصیفی از میانگین، انحراف معیار و در بخش استنباطی از آزمون های رگرسیون خطی، ضریب پیرسون، استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که متغیر سبک رهبری تحولآفرین به میزان ۶۳ / ۰ متغیر سکوت سازمانی را کاهش داد و متغیر یادگیری سازمانی به میزان ۶۷۵ / ۰ باعث کاهش متغیر سکوت سازمانی گردید که در مجموع توانسته اند ۷ / ۵۹ % از تغییرات سکوت سازمانی را تبیین کنند. همچنین، با توجه به ضرایب مسیر بدست آمده، میتوان گفت که سهم یادگیری سازمانی در کاهش سکوت سازمانی، بیشتر از رهبری تحول آفرین بوده است. بعلاوه، نتایج نشان داد که از میان شاخص های مربوط به دو متغیر اصلی، به ترتیب یادگیری در سطح سازمانی، ملاحظات فردی، نفوذ آرمانی، یادگیری تیمی، ترغیب ذهنی، انگیزش الهام بخش و یادگیری فردی بیشترین تاثیر را بر کاهش سکوت سازمانی دارند.

کلیدواژه ها:

رهبری تحول آفرین ، یادگیری سازمانی ، سکوت سازمانی