مقایسه کمال گرایی و اضطراب در والدین دانشآموزان تیزهوش و عادی

در هر نظام آموزشی، پیشرفت تحصیلی به عنوان مهم ترین شاخص توفیق فعالیتهای علمی و آموزشی محسوب میشود، عوامل موثر بر موفقیت تحصیلی فراوان و متعدد هستند و یکی از محیطهای بسیار اثرگذار و مهم در این زمینه خانواده است. هدف پژوهش حاضر مقایسه کمال گرایی، اضطراب و سبک های اسنادی در والدین دانشآموزان تیزهوش و عادی دوره متوسطه شهر ملایر بود. روش پژوهش از نوع علی مقایسهای بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی والدین دانشآموزان تیزهوش و عادی دوره متوسطه شهر ملایر در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ تشکیل میدادند. از میان جامعه آماری، ۵۰ نفر از والدین دانشآموزان تیزهوش و ۵۰ نفر از والدین دانشآموزان عادی به روش نمونهگیری داوطلبانه، به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش، پرسشنامه کمال گرایی (Hill et al., ۲۰۰۴)، پرسشنامه اضطراب (Beck, ۲۰۰۸) و پرسشنامه سبک های اسنادی (Seligman & Singh,۱۹۸۲) بود. برای تحلیل دادهها از آزمون T مستقل استفاده شد. یافتهها نشان دادند کمال گرایی و اضطراب والدین دانشآموزان تیزهوش بیشتر از والدین کودکان با هوش متوسط بود؛ اما سبک های اسنادی در والدین دانشآموزان متوسطه تیزهوش و عادی متفاوت نبود. بر مبنای نتایج پژوهش، آموزش خانواده میتواند از افزایش کمال گرایی و اضطراب والدین بکاهد و زمینه مناسب تری را برای پیشرفت تحصیلی دانشآموزان فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

کمال گرایی ، اضطراب ، سبک های اسنادی ، والدین کودکان تیزهوش