معرفی آزمون ارزیابی فرایندی تشخیصی اختلال یادگیری ریاضی و همبسته های جمعیت شناختی عملکرد ریاضی

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 16

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IEPACONF07_166

تاریخ نمایه سازی: 18 اردیبهشت 1403

چکیده مقاله:

آزمون ارزیابی فرایندی تشخیصی اختلال یادگیری ریاضی یا همان آزمون ریاضی پال-۲ (PAL-II M) با هدف سنجش تحول فرایندهای ریاضی در کودکان از پایه پیش دبستانی تا پایه ۶ طراحی شده است. این آزمون با رویکرد ارزیابی فرایندی توانایی ریاضی را بر اساس دو دسته کلی مهارت های اختصاصی ریاضی و مهارت های مرتبط با ریاضی می سنجد و شامل ۱۴ زیرآزمون است. امکان استفاده از این آزمون در هر سه سطح پیشگیری و مداخله طبق چهارچوب پاسخ به مداخله وجود دارد و می توان از زیرآزمون های نسخه تشخیص اختلال ریاضی پال ۲ برای ارزیابی رشد مهارت های ریاضی و درک این مفاهیم استفاده کرد. در مطالعه حاضر ویژگی های این آزمون موردبررسی قرار گرفته است و پس از بررسی انطباق آن در نمونه ایران ی برخی همبسته های جمعیت شناختی عملکرد ریاضی دانش آموزان تهرانی با هم مقایسه شد. جامعه پژوهش شامل کودکان مقاطع ابتدایی شهر تهران بودند که نمونه گیری این مرحله به صورت تصادفی خوشه ای از چند منطقه شهر تهران (۱، ۲، ۴، ۵، ۹، ۱۰، ۱۵ و ۲۱) انجام شد. تعداد نمونه نهایی جمع آوری شده ۴۰۴ نفر بود. مقایسه همه متغییرها بر اساس جنسیت نشان داد تفاوت معنی داری از لحاظ جنسیت در زیرآزمون های ریاضی پال در سطح دبستان وجود ندارد. نتایج نشان داد در مهارت های مرتبط با ریاضی شامل حافظه کاری کمی، حافظه دیداری فضایی کاری و رمزگذاری عددی و خواندن سریع و خودکار اعداد و کلمات تفاوت معنی داری از لحاظ مناطق وجود ندارد ولی در مهارت های اختصاصی ریاضی مانند ارزش مکانی، حل مسئله کلامی ریاضی، زمان عددنویسی، ارزش مکانی، شمارش شفاهی و بخش ترسیمی حافظه کاری فضایی عملکرد دانش آموزان مناطق با هم متفاوت بود. برای نتیجه گیری می توان گفت متغیرهای جمعیت شناختی اجتماعی مانند منطقه تحصیلی روی رشد مهارت های اختصاصی یادگیری ریاضی موثر است. این یافته ها از تاثیر اجتماعی شدن و نابرابری اجتماعی در اثرگذاری بر عملکرد ریاضی دانش آموزان به ویژه در حوزه مهارت های اختصاصی ریاضی حمایت می کند.

نویسندگان

حمید خانی پور

دکتری روانشناسی، عضو هیات علمی دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.

رضوان پیرهادی

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز/ آموزش وپرورش ، تهران، ایران