مقایسه دانش آموزان با سازگاری تحصیلی بالا و پایین، از لحاظ الگوهای ارتباطی خانواده و تاب آوری

هدف از این پژوهش مقایسه دانش آموزان با سازگاری تحصیلی بالا و پایین، از لحاظ الگوهای ارتباطی خانواده و تاب آوری بود. پژوهش حاضر در زمره تحقیقات توصیفی و از نوع همبستگی است. گروه نمونه شامل ۳۱۵ دانش آموز دبیرستان (۱۶۶ دختر ۱۴۹ پسر) که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری مقیاس تجدید نظر شده الگوی ارتباطی خانواده (RFCP) و پرسش نامه تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و پرسشنامه سازگاری تحصیلی تراپ و همکاران (۱۹۵۳) بود که جهت غربالگری نمونه نیز از همین پرسشنامه استفاده شد. طیق نتایج این پزوهش متغیر تاب آوری و جهت گیری گفت وشنود بیشترین سهم را در تابع تشخیص به دست آمده داشتند و جهت گیری همنوایی کمترین سهم را در تبیین تابع به دست آورد؛ و تاب آوری و جهت گیری گفت و شنود توانسته اند بین دو گروه با سازگاری تحصیلی بالا و پایین تمایز بگذارند و متغیر تاب آوری با همبستگی درونی بیشتر توان تشخیص بیشتری را برای دو گروه داشت.دانش آموزان با سازگاری بالا معمولا در محیطی که گفت وشنود در خانواده بالاتر است پرورش می یابند؛ و همچنین از تاب آوری بیشتری در برابر محیط برخوردارند.

کلیدواژه ها:

الگوی ارتباطی خانواده ، تاب آوری ، سازگاری تحصیلی بالا ، سازگاری تحصیلی پایین