رابطه سیستم های فعال سازی / بازداری رفتاری و اضطراب تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

موفقیت در تحصیل از مهم ترین موضوعات هر نظام آموزشی است و زمانی می توان نظام آموزشی را موفق و کارآمد دانست که دانش آموزان بیشترین پیشرفت تحصیلی را داشته باشند. بنابراین، این پژوهش با هدف بررسی رابطه سیستمهای فعال سازی / بازداری رفتاری و اضطراب تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام شد. روش تحقیق از نوع همبستگی بود. ۱۳۲ دانش آموز متوسطه اول با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های سیستمهای فعال سازی / بازداری رفتاری کارور و وایت (۱۹۹۴) و اضطراب تحصیلی آلپرت و هابر (۱۹۶۰) پاسخ دادند. همچنین برای سنجش پیشرفت تحصیلی از معدل پایان ترم دانش آموزان استفاده شد. داده ها با استفاده از فرمول همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین مولفه های سیستمهای فعال سازی رفتاری (سائق، جستجوی هیجان، پاسخدهی به پاداش) با اضطراب تسهیل کننده و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنی دار، و با اضطراب تضعیف کننده رابطه منفی و معنی دار، و بین سیستم بازداری رفتاری با اضطراب تسهیل کننده رابطه منفی و معنی دار و با اضطراب تضعیف کننده رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. همچنین تحلیل رگرسیون نشان داد که سیستم فعال سازی رفتاری می تواند پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی کند. با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که سیستمهای فعال سازی / بازداری رفتاری و اضطراب تحصیلی نقش مهمی در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارند و توجه به این متغیرها در آموزش و تقویت سیستم فعال سازی رفتاری می تواند موجب کاهش اضطراب تحصیلی و افزایش پیشرفت تحصیلی شود.

کلیدواژه ها:

سیستم های فعال سازی / بازداری رفتاری ، اضطراب تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموز