رابطه کمال گرایی والدین با خودکارآمدی و شادکامی فرزندان

این پژوهش با هدف بررسی رابطه کمال گرایی والدین با خودکارآمدی و شادکامی فرزندان انجام شد. روش پژوهش پژوهش توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری یکی از دبیرستان های شهر اردکان در سال تحصیلی ۱۴۰۲- ۱۴۰۱ بود. از این جامعه ۱۰۰ دانشآموز دختر دبیرستانی به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه کمالگرایی (نجاریان، عطاری و زرگر، ۱۳۷۸)، مقیاس خودکارآمدی (Sherer et al., ۱۹۸۲) و مقیاس شادکامی آکسفورد (Argyle et al., ۱۹۸۹) استفاده شد. دادهها توسط ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین کمالگرایی والدین و خودکارآمدی رابطه منفی و معنا دار وجود دارد. بین کمالگرایی والدین و شادکامی نیز رابطه مثبت و معنا دار وجود داشت. با توجه به نتایج کمال گرایی والدین نقش مهمی در خودکارآمدی و شادکامی فرزندان ایفا می کند و با کنترل کمال گرایی می توان خودکارآمدی و شادکامی را در فرزندان افزایش داد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، دانشآموزان ، شادکامی ، کمال گرایی