تعیین اثربخشی اضطراب بر خودکارآمدی در دانش آموزان دبستانی پس از قرنطینه ی کرونایی

اضطراب ازجمله عواملی است که به صورت مستقیم و غیر مستقیم بر همه ی جنبه های زندگی فرد تاثیر منفی می گذارد و مشکلات فراوانی به وجود می آورد. لذا، شناسایی عواملی که بتواند از این مشکلات پیشگیری کند، دارای اهمیت است. هدف از این پژوهش شناسایی رابطه بین اضطراب و خودکارآمدی در دانش آموزان دبستانی پس از قرنطینه ی کرونایی بود. پژوهش حاضر ازنوع توصیفی همبستگی است که برای تحلیل از رگرسیون استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان استان اصفهان بعد از قرنطینه ی کرونایی می باشند که از بین آن ها از طریق نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۰۰ نفر به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز پژوهش از طریق پرسشنامه های اضطراب بک و خودکارآمدی بندورا گردآوری شد. نتایج نشان داد که اضطراب به صورت معکوس ومعنادار (P < ۰/۰۱) خودکارآمدی را پیش بینی می کند و برعکس؛ یعنی از یکسو با افزایش خودکارآمدی اضطراب کاهش و با کاهش خودکارآمدی اضطراب افزایش مییابد و از سوی دیگر با افزایش اضطراب خودکارآمدی کاهش و با کاهش اضطراب خودکارآمدی افزایش می یابد. نتیجه گیری کلی این پژوهش، نشان گر آن که از عوامل مهم در کاهش اضطراب، خودکارآمدی است. ما برای جبران عوارض قرنطینه ی کرونایی که مهمترین آن اضطراب باشد، میتوانیم بر روی خودکارآمدی کار کرده و آن را افزایش دهیم.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، خودکارآمدی ، قرنطینه ی کرونایی و کرونا