رابطه خودتنظیمی هیجانی با خود شفقتورزی

شفقتورزی نسبت به خود به این معناست که بتوان با نگاهی مسئولانه تر به زندگی خود و دیگران نگاه کرد. افراد دارای شفقت به جای قضاوت کردن های ارزشی، صرفا به رنج توجه می کنند و برای برطرف کردن آن قدم برمی دارند. با توجه به اهمیت این مفهوم در زندگی فردی و اجتماعی، این پژوهش با هدف بررسی رابطه مهارتهای خودتنظیمی با خودشفقتورزی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشآموزان مقطع متوسطه اول شهرستان همدان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود. از این جامعه ۲۰۰ دانشآموز با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های خودتنظیمی (Shields & Cicchetti, ۱۹۹۷) و پرسشنامه شفقت به خود (Neff et al. ۲۰۰۳) بود. به منظور تحلیل دادههای پژوهش از تحلیل همبستگی استفاده شد. نتایج نشان دادند بین زیرمقیاسهای خود تنظیمی و زیرمقیاسهای سازگاری و تحمل، (زیرمقیاسهای شفقتورزی) رابطه مثبت و معنادار وجود داشت اما رابطه بین زیرمقیاسهای خود تنظیمی با زیرمقیاس پنهانکاری (زیرمقیاس شفقتورزی) منفی و معنادار بود. بنابر نتایج به دست آمده، با افزایش مهارتهای خودتنظیمی میتوان سازگاری و تحمل را افزایش داد و از شدت پنهانکاری کاست.

کلیدواژه ها:

شفقت ورزی ، مهارت خودتنظیمی ، دانش آموزان