بررسی رابطه بین بی تفاوتی اخلاقی، همدلی و بخشش با قلدری در دانش آموزان

قلدری یکی از رفتارهای چالش برانگیز در تمام مدارس دنیا است که می تواند بین دانش آموزان یا دانش آموز و معلم اتفاق بی افتد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین بی تفاوتی اخلاقی، همدلی و بخشش با قلدری در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه صورت گرفت. بدین منظور، از جامعه آماری که شامل ۱۵۰۰ نفر دانش-آموز دختر دوره دوم متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود، نمونه ای با حجم ۳۷۵ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این راستا از پرسشنامه های بی تفاوتی اخلاقی بندورا و همکاران (۱۹۹۶)، همدلی شرین و وولم (۲۰۱۱)، بخشش تامپسون و همکاران (۲۰۰۵) و قلدری اسپلاگه و هولت (۲۰۰۱) برای جمع آوری داده ها استفاده گردید. روش اجرای پژوهش نیز توصیفی و طرح پژوهش از نوع همبستگی بود و با روش آماری همبستگی پیرسون و روش آماری رگرسیون گام به گام تجزیه وتحلیل صورت گرفت و نتایج به دست آمده نشان داد که بین بی تفاوتی اخلاقی با قلدری رابطه مثبت وجود دارد. همچنین بین مولفه شناختی همدلی با قلدری رابطه منفی موجود میباشد در حالی که بین مولفه عاطفی همدلی با قلدری رابطه مثبت وجود دارد. به علاوه رابطه بین بخشش و قلدری نیز بصورت منفی معنادار بود. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد بی تفاوتی اخلاقی و بخشش می توانند ۱۰ درصد از واریانس قلدری را مورد پیش بینی قرار دهند. به طور کل نتیجه این پژوهش نشان می دهد عوامل روان شناختی و روانی اجتماعی ازجمله بی تفاوتی اخلاقی، همدلی و بخشش دارای نقش بسزایی در بروز قلدری می باشند، بنابراین اهمیت دارد مسئولین آموزشی، به نقش آموزش در راستای تقویت پایبندی به اخلاقیات و افزایش مهارت های همدلی و بخشش توجه ویژه داشته باشند.

کلیدواژه ها:

بخشش ، بی تفاوتی اخلاقی ، قلدری ، همدلی.