اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم هیجان و کاهش نشانه ها در افراد بزرگسال مبتلا به اختلال بیشفعالی و نقص توجه (ADHD)

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 38

فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICPES04_070

تاریخ نمایه سازی: 28 اردیبهشت 1403

چکیده مقاله:

هدف: هدف پژوهش حاضر اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم هیجان و کاهش نشانه ها در افراد بزرگسال مبتلا بهاختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD) بود. پژوهش حاضر از آزمایشی از نوع پیش آزمون -پس آزمون بود و جامعه آماری پژوهشحاضر کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد زنجان در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۴۰۱ بود که از میان ۸۰۰۰ نفر دانشجو ۳۰ نفر به روشنمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در یک گروه آزمایش و یگ گروه کنترل قرار گرفتند (هر گروه ۱۵ نفر). گروه آزمایش اکترا دریافت کردند و برای جمع آموری داده ها از پرسشنامه های مقیاس خود گزارشگری اختلال نقص توجه / بیش فعالی بزرگسالان(ASRS)، مقیاس تنظیم هیجان گراس استفاده گردید. برای تحلیل داده ها از شاخص های آماری توصیفی همچون فراوانی، میانگین،انحراف معیار و درصد و برای تحلیل استنباطی داده ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) و برای مقایسه ای اثربخشی درمآن ها از آزمون پیش آزمون -پس آزمون استفاده گردید و داده ها در SPSS ۲۵ تحلیل شدند. تحلیل داده ها نشان داد کهاکت بر تکانشگری، نقص توجه، و تنظیم هیجان موثر بودند (۰.۰۰۱ > P). این نتایج حاکی از آن است که درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد تنظیم هیجان و کاهش نشانه های اشخاص مبتلا به ADHD موثر بود. ACT بر کاهش تکانشگری و تنظیم هیجان تاثیرمطلوبی دارد، زیرا برا افزایش قدرت تنظیم هیجان و تجربیات مثبت باعث تغیر نگرش به زندگی می شود ACT با ایجاد انعطافپذیری شناختی، ذهن آگاهی و پذیرش بدون قضاوت و تمرکز بر لحظه حال باعث افزایش پذیرش خود و نگرش سالم تر می گردد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، ACT ، تنظیم هیجان ، ADHD ، اختلال بیش فعالی و نقص توجه ، بزرگسالان

نویسندگان

شیرین محمدسمعیل

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی ، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه آزاداسلامی واحد علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

زهرا نیکنام

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی شناختی ، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی ، دانشگاه علامه طباطبایی ، تهران، ایران

فاطمه اهنگر

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی ، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاداسلامی واحد اهر، تبریز، ایران

سوگند رحیمی

کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی ، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاداسلامی واحد گرگان، گرگان، ایران

محسن بیات

دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران