تاثیر میدان مغناطیسی بر الگوی توزیع آب شور تحت زمان در آبیاری قطره ای

در پژوهش حاضر تاثیر اعمال میدان مغناطیسی بر ابعاد الگوی توزیع رطوبت در خاک در شرایط کاربرد آب شور در سیستم آبیاری قطره ای بررسی شد. بدین منظور ابتدا یک مدل فیزیکی در آزمایشگاه آبیاری دانشگاه شهید باهنر کرمان (سال ۱۴۰۰) ساخته شد و آزمایش ها در قالب طرح اسپلیت پلات بر پایه زمان با پنج سطح میدان مغناطیسی (۹۴۰۰، ۷۶۰۰، ۵۶۰۰ ، ۳۶۰۰ ،۱۵۰۰ MF= گوس در مقایسه با نمونه شاهد) و پنج سطح شوری (۱۲، ۹، ۶ ، ۳، ۵/۱ S= دسی زیمنس بر متر) با سه تکرار بر روی سه بافت خاک رسی شنی، لومی رسی شنی و شنی لومی انجام شد و صفات حداکثر قطر سطح ، عمق ، قطر و عمق نظیر قطر دایره عظیمه الگوی توزیع رطوبت در ۱۰ بازه زمانی ۳۰ دقیقه ثبت و بررسی شد. تجزیه و تحلیل مقادیر ثبت شده نشان داد که در بازه های زمانی نیم ساعته، اثر سه طرفه مغناطیس× شوری× زمان بر صفات عمق، حداکثر قطر سطح و قطر دایره عظیمه الگوی توزیع رطوبت در هر سه بافت در سطح ۱درصد معنی دار شد. نتایج بدست آمده نشان داد که شوری باعث کاهش صفات و اعمال میدان مغناطیسی باعث تعدیل اثر شوری (در سطوح پایین) و بهبود صفات در مقایسه با تیمار شاهد شد. به طوری که بیشترین گسترش عمق الگوی توزیع رطوبت در۳۰ دقیقه اول در بافت شنی لومی (۵/۲۵ سانتیمتر) تحت تیمار MF۹۴۰۰S۹ مشاهده شد که نسبت به حداکثر مقدار ثبت شده در بافت رسی شنی و لومی رسی شنی به ترتیب ۷۲/۳۹ و ۲۰ درصد افزایش داشت. همچنین حداکثر قطر سطح و قطر دایره عظیمه الگوی توزیع رطوبت در ۳۰ دقیقه اول در بافت رسی شنی (به ترتیب به مقدار ۷۵/۴۶ و ۵/۵۵ سانتیمتر) تحت تیمار MF۹۴۰۰S۳ مشاهده شد که نسبت به حداکثر مقدار مشاهده شده در بافت شنی لومی و در بافت لومی رسی شنی افزایش داشت.

کلیدواژه ها:

آب شور مغناطیسی شده ، بافت خاک ، مدل آزمایشگاهی ، ویژگی های پیاز رطوبتی