رفتار خودکشی و پیشگیری از آن: آشنایی با راهکار خودکشی صفر

در سخنان سردبیری شماره های قبل مجله دانشگاه، با انواع رفتار خودکشی و ضرورت پیشگیری از آن ها در قالب راهکار های چند وجهی آشنا شدیم (۴-۱). یکی از مهم ترین راهکار های چند وجهی دیگر برای مقابله با خودکشی با عنوان خودکشی صفر (Zero Suicide) شناخته می شود. این برنامه برای اولین بار در سال ۲۰۱۱ میلادی در کشور آمریکا طراحی شد (۵) و سپس به مرور، جای خود را در برخی از کشورهای دیگر جهان باز نموده است. تمرکز این برنامه بیشتر بر روی نظام های مراقبت بهداشتی و درمانی است و بر مداخله در سطح جامعه، تاکید نمی کند. از این رو، اجزاء این راهکار چند وجهی هم، بیشتر متمرکز بر فعالیت های نظام های بهداشتی و درمانی است و مشتمل بر رهبری، آموزش، غربالگری و ارزیابی افراد در معرض خطر، نوشتن یک پروتکل درمانی قوی برای افراد در معرض خطر، تهیه یک برنامه پیشگیری از خودکشی با کمک خود فرد، کاهش دسترسی به مواد و ابزارهای کشنده و امکان دسترسی به خدمات تخصصی برای فرد خودکشی گرا می باشد. سایر اجزاء برنامه نیز شامل استفاده از درمان های مبتنی بر شواهد برای افراد خودکشی گرا، فراهم آوردن حمایت های لازم در طول دوره درمانی و اندازه گیری پیامدهای حاصل از برنامه و اقدام به بهبود برنامه در حین اجرای آن می باشند (۵). بنابراین، خودکشی صفر در واقع یک برنامه خودکشی چند وجهی است که بر روی مراکز و سازماهایی تمرکز می کند که خدمات پیشگیری از خودکشی را به ویژه در سطوح بالینی ارائه می نمایند. این برنامه دارای وب سایت http://zerosuicide.sprc.org/ می باشد که در آن، مدل برنامه ارائه شده و از سازمان های مرتبط درخواست می گردد که به این برنامه بپیوندند. تاکنون ارزشیابی های به عمل آمده، نشان داده است که اجرای این برنامه در برخی از سازمان ها و مراکز، با موفقیت هایی همراه بوده است. با این وجود، این راهکار منتقدان فراوانی نیز دارد که معتقد هستند نتایج ارزشیابی های به عمل آمده، میزان موفقیت این برنامه را بیشتر از آنچه که واقعا رخ داده، گزارش نموده اند. از همین رو، آن ها معتقد هستند که نیاز به انجام ارزشیابی های جامع تری، برای بررسی میزان موفقیت واقعی این برنامه، وجود دارد (۶). در انتها باید مجددا به این نکته اشاره نمود که این برنامه، کمتر به ریشه های رخداد خودکشی در جامعه پرداخته است و بیشتر به درمان افراد خودکشی گرا، اهمیت می دهد. از این رو در این برنامه، سایر اجزاء بسیار مهم یک استراتژی جامع برای پیشگیری از خودکشی، نظیر برنامه های آگاهی بخش به عموم افراد جامعه، گزارش صحیح و مسئولانه اخبار خودکشی در رسانه ها یا کاهش دسترسی به ابزار و وسایل خودکشی در سطح جامعه، دیده نشده است. References [۱] Rezaeian M. Suicidal Behavior and its Prevention: Emergence of Suicidal Thoughts and Planning for its Implementation. JRUMS ۲۰۲۴; ۲۲ (۹): ۹۰۹-۱۰. [۲] Rezaeian M. Suicidal Behavior and Its Prevention: Attempted Suicide and Suicide. JRUMS ۲۰۲۴; ۲۲ (۱۰): ۱۰۱۷-۱۸. [۳] Rezaeian M. Suicidal Behavior and its Prevention: the Necessity of Using Multi-Components Strategies for Prevention. JRUMS ۲۰۲۴; ۲۲ (۱۱): ۱۱۳۱-۳۲ [۴] Rezaeian M. Suicidal behavior and its prevention: an introduction to the strategy of the European Alliance against Depression. JRUMS ۲۰۲۴; ۲۲ (۱۲); ۱۱۳۵-۳۶. [۵] Clinical Care and Intervention Task Force, National Action Alliance for Suicide Prevention. Suicide care in systems framework. Washington, DC: National Action Alliance for Suicide Prevention, ۲۰۱۱. Citation: Rezaeian M. Suicidal Behavior and Its Prevention: Getting to Know Zero Suicide Strategy. J Rafsanjan Univ Med Sci ۲۰۲۴; ۲۳ (۱): ۱-۲. [Farsi] ارجاع: رضائیان م. رفتار خودکشی و پیشگیری از آن: آشنایی با راهکار خودکشی صفر. مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، سال ۱۴۰۳، دوره ۲۳ شماره ۱، صفحات:۲-۱ [۶] Baker ST, Nicholas J, Shand F, Green R, Christensen H. A comparison of multi-component systems approaches to suicide prevention. Australas Psychiatry ۲۰۱۸; ۲۶(۲): ۱۲۸-۳۱.

کلیدواژه ها:

Suicidal Behavior ، رفتار خودکشی