اثر غلظت های مختلف سالیسیلیک اسید در افزایش مقاومت به تنش گرما در خیار رقم ̓رشید̒
محل انتشار: مجله علوم باغبانی، دوره: 38، شماره: 1
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 28
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHSUM-38-1_011
تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1403
چکیده مقاله:
دمای بالا در تابستان از عوامل مهم کاهش رشد و عملکرد خیار در بسیاری از مناطق کشور می باشد. با توجه به تاثیر مثبت تنظیم کننده های رشد گیاهی از جمله سالیسیلیک اسید بر کاهش اثرات نامطلوب تنش های مختلف، آزمایشی به منظور بررسی اثر سالیسیلیک اسید بر کاهش اثرهای نامطلوب تنش گرما بر روی دانهال های خیار رقم ̓رشید̒ به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار دمایی (۲۵، ۳۰، ۳۵ و ۴۰ درجه سانتی گراد) و سه غلظت سالیسیلیک اسید (صفر، ۵/۰ و ۱ میلی مولار) در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد طراحی و بررسی شد. نتایج نشان داد تنش گرمایی وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، سطح برگ، شاخص کلروفیل و پلی فنل اکسیداز را کاهش و مقدار نشت یونی، پرولین و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز را افزایش داد. کاربرد ۱ میلی مولار سالیسیلیک اسید باعث کاهش اثرهای منفی تنش دمایی شد، به نحوی که سبب افزایش وزن خشک ریشه، وزن تر و خشک اندام هوایی به ترتیب به میزان ۳۶، ۴/۱۶ و ۷/۲۳ درصد نسبت به شاهد و همچنین کاهش نشت یونی به میزان ۱۳ درصد و افزایش شاخص کلروفیل، سطح برگ، میزان پرولین، فعالیت آنزیم های پلیفنل اکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز به ترتیب به میزان ۷/۹، ۲، ۷/۳۷، ۶/۳۵ و ۵۱/۳۱ درصدی نسبت به شاهد شد. اثرات متقابل سالیسیلیک اسید و تنش گرما بر وزن تر ساقه، شاخص کلروفیل، سطح برگ، نشت یونی، پرولین، فعالیت آنزیم های پلی فنل اکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز معنی دار بود. بطور کلی بهترین نتایج مربوط به کاربرد ۱ میلی مولار سالیسیلیک اسید بود که به طور معنی داری سبب کاهش اثرات منفی تنش گرمایی بر خیار رقم ̓رشید̒ شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
لیلا چهل تنان
گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
سعید خسروی
گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
حسین نعمتی
گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :