ارزیابی منظر صوتی منطقه ۲ کلانشهر تبریز با استفاده از مدل رگرسیون خطی

توسعه فن آوری و پیشرفت علم و تکنولوژی شهرهای بزرگ و صنعتی، با تخریب محیط زیست و آلودگی های مختلف در جوامع بشری همراه بوده است. یکی از بارزترین آلودگی ها، آلودگی صوتی است که موجب بروز بیماری های مختص اعصاب و روان می شود. در این مقاله با هدف ارزیابی آلودگی صوتی و تاثیر متغیرهای اجتماعی، کالبدی و محیطی در محیط زیست شهری به ارزیابی منظر صوتی در ساعات پیک فعالیت منطقه ۲ کلانشهر تبریز پرداخته شده است. از لحاظ روش تحقیق، این مقاله ترکیبی از روش های توصیفی - تحلیلی، اسنادی و پیمایشی می باشد. ابتدا، منطقه۲ براساس روش شبکه استاندارد ۱۹۹۶ISO، به مربعاتی در ابعاد ۲۰۰×۲۰۰ متر تقسیم شد و در مرکز هر مربع به عنوان ایستگاه برداشت صوتی با دستگاه دسی بل سنج (صوت سنج دیجیتال بنتک مدل GM۱۳۵۷) میزان تراز معادل صوت (Leq) با سطح فشار صوتی شبکه A با سرعت پاسخ Fast به مدت ۳ دقیقه، در دو بازه زمانی صبح (۸ تا ۱۱) و بازه زمانی عصر (۱۹ تا ۲۲) در ماه های تیر تا آذر سال ۱۴۰۰ اندازه گیری شد. نقشه های هر یک از متغیرهای وابسته و مستقل در محیط نرم افزار GIS ترسیم شد و با استفاده از مدل رگرسیون گیری خطی چندگانه در نرم افزار SPSS مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که منطقه۲ در بازه زمانی عصر آلودگی صوتی بیشتری نسبت به بازه زمانی صبح دارد. در پایان راهکارهایی در جهت کاهش آلودگی صوتی منطقه پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

منظر صوتی ، آلودگی صوتی ، محیط زیست شهری ، منطقه۲ کلانشهر تبریز ، مدل رگرسیون خطی