مقایسه عملکرد حرکتی در ورزشکاران تفریحی میانسال با سابقه ورزش والیبال، تنیسروی میز و غیر ورزشکاران

افزایش سن به واسطه اخختلال در عملکرد حرکتی،با کاهش توانایی حفظ پاسچر و افت عملکرد سیستم های کنترل پاسچر مانند کاهش قدرت و سرعت سیستم های حسی و کنترل عصبی همراه است که خود باعث کاهش کنترل عملکردی،مشکلات اجتماعی و فیزیولوژیکی می شود.ورزش به عنوان فعالیت بدنی و اجتماعی نسبتا کم هزینه که برای اغلب مردم در دسترس است،می تواند تاثیرات مفیدی بر سلامت و کیفیت زندگی داشته باشد.شرکت در فعالیت های منظم و مناسب ورزشی در سال های میانسالی و قبل از آن به عنوان استراتژی های پیشگیرانه برای بهبود عوامل دخیل در کاهش عملکرد حرکتی در سنین پیری،می تواند مفید باشد.هدف از این تحقیق حاضر مقایسه عملکرد حرکتی در ورزشکاران تفریحی میانسال با سابقه ورزش والیبال،تنیس روی میز و غیر ورزشکاران است.آزمودنی های تحقیق را سه گروه همگن متشکل از ۳۰ ورزشکار تفریحی میانسال با سابقه ورزش والیبال،۳۰ ورزشکار تفریحی میانسال با سابقه ورزش تنیس روی میز و ۳۰ غیر ورزشکار تشکیل دادند.عملکرد حرکتی توسط آزمون غربالگری حرکت عملکردی ارزیابی شد.به منظور انجام تجزیه و تحلیل داده های آماری و نیز مقایسه بین گروهی از روش آنالیز واریانس یک راهه و سطح معناداری P≤۰/۰۵ استفاده گردید.نتایج تحقیق حاضر نشان داد عملکرد حرکتی در ورزشکاران تفریحی میانسال با سابقه ورزش والیبال و تنیس روی میز به طور معناداری بهتر از غیر ورزشکار بود.

کلیدواژه ها:

عملکرد حرکتی ، والیبال ، تنیس روی میز ، میانسال ، ورزشکار