بررسی عوامل مؤثر بر میزان مشارکت دانشجویان (مطالعه موردی دانشجویان اقلیت های قومی دانشگاه تهران)

امروزه به مشارکت به عنوان مؤلفه اساسی و تفکیک ناپذیر توسعه نگریسته و روز به روز بر اهمیت آن تأکید بیشتری می شود. اهمیت مشارکت اجتماعی در کشورهای در حال توسعه به دلیل برخورداری از منابع انسانی و ضرورت بسیج آنها در قالب مشارکت مؤثر و سازمان یافته در فرآیند توسعه متوازن و پایدار مبتنی بر برنامه ریزی غیرمتمرکز جایگاه ویژه ای می یابد. در این راستا مشارکت به عنوان یک متغیر وابسته، همواره از زمینه هایی جند تأثیر و تأثر پذیرفته است. زیرا زمینه های مختلف بسترهای مناسبی برای پذیرش ارزش ها و هنجارهای مختلف فراهم می آورد. وجود قومیت ها و هویت های متعدد درداخل یک سرزمین، از جمله عواملی هستند که ارزش های متفاوتی را در افراد القاء نموده و به تبع آن، انجام رفتارهای خاصی (مشارکت اجتماعی) را در آنها تقویت می نماید. بدین ترتیب پژوهش حاضر در صدد است تا به بررسی میزان مشارکت و عوامل مؤثر بر میزان مشارکت دانشجویان سه اقلیت قومی ایران (ترک، کرد و لر) که بیشترین جمعیت را در بین اقلیت های قومی به خود اختصاص داده اند، بپردازد. روش پژوهش حاضر، میدانی- تحلیلی است. روش میدانی مبتنی بر روش پرسش نامه ا ی است که در آن متغیرها با استفاده از هدف مورد نظر پژوهش و مطالعه مبانی نظری تهیه شده است. نمونه آماری 400 نفر از دانشجویان دانشکده های دانشاه تهران است. میانگین مشارکت اجتماعی دانشجویان ترک بیش تر از دانشجویان کرد و لر است و این تفاوت میانگین معنی دار می باشد. همچنین نتایج بررسی همبستگی بین متغیر مشارکت اجتماعی و متغیرهای بیگانگی اجتماعی، تقدیر گرایی و آینده گرایی حاکی از وجود رابطه بین متغیرهای مذکور با متغیر وابسته می باشد. تحلیل رگرسیونی نشان داد میزان همبستگی متغیرهای مستقل وارد شده در مدل رگرسیونی (بیگانگی اجتماعی، تقدیر گرایی، آینده گرایی) با متغیر وابسته 0/558 می باشد.

کلیدواژه ها:

قومیت ، مشارکت اجتماعی ، بیگانگی اجتماعی ، نقد گرایی ، آینده گرایی