امکان سنجی سیستم یکپارچه اطفا حریق پایه آب در تونل امیرکبیر(مطالعه موردی) با توجه به تجربه شبیه سازی آتش در تونل رانهمار و استاندارد PIARC در تونل های جاده ای

توجه به گسترش روز افزون راه ها و با توجه به وضعیت جغرافیایی کشور ایران نیاز به اجرای تونل ها بیش از پیش احساسمی شود . حال آنکه در بسیاری از راه های بین شهری از جمله راه تهران چالو تونل هایی مورد بهره بردا ری می باشند کهعلاوه بر وسایل نقلیه شخصی ، وسایل نقلیه مسافری عمومی و در بعضی موارد حتی وسایل نقلیه حامل انرژی نیز از آنها استفادهمی کنند .آمار نشان می دهد تصادفات در تونل ها تعدد کمتری دارند با این تفاوت که شدت تصادفات داخل تونل ها بسیار بیشتراز راه های معمولی می باشد و خسارات بیشتری بر جا می گذارن . در این مقاله سعی شده است با استفاده از تجربیات کشورهایپیشرو و همچدین تست های آتش انجام شده در تونل رانهمار و اثرات ناشی از آتش سوزی مذکور، لزو م نصب و اضافه کردنتجهیزات ایمنی از قبیل سیستم یکپارچه اطفاء حریق در تونل امیرکبیر امکان سنجی گردد . در عین حال نگاهی اجمالی نیز به استاندارد PIARC داشت و ضمن بررسی وضع موجود تونل امیرکبیر استفاده از سیستم های اطفاء حریق از این حیثث نیز مورد ارزیابی قرارگرفته شود. در ضمن این مقاله با توجه به گستردگی آتش در تصادفات داخل تونل ها به تکدیک ها و تجهیزات جدید ارتقا ایمنی تونل ها ازجمله سیستم اطفا حریق بر پایه آب و انواع آن در کشور های پیشرو اشاره نموده و در پایان پیشنهاداتی در خصوص اجرایی شدنتجربیات دیگر کشور ها تا حد ممکن با توجه به زیرساخت های موجود در ایران ارائه شده است.