بررسی اهیر میواینوزیتول بر رشد ریشه های مویین گیاه داروئی سرخارگل

کشت ریشه های مویین به دلیل سرعت رشد زیاد و نامحدود، کوتاه بودن زمان دوبرابر شدن، عدم نیاز به محیط کشت حاوی هورمون و نور، پایداری ژنتیکی بالا و امکان تولید محصولات با ارزش در زمان کم با بازده زیاد، به عنوان سیستم جدید و بسیار امید بخش برای تولید متابولیت های ثانویه ریشه ای در شرایط درون شیشه ای مطح گردیده است. میواینوزیتول به عنوان یکی از اجزاء محیط کشت نقش مهمی در رشد اندام های گیاهی دارد و با بهینه کردن مقدار آن در محیط کشت می توان رشد ریشه های مویین را افزایش داد. در این تحقیق برای بررسی اثر میواینوزیتول بر رشد ریشه های مویین گیاه سرخار گل از پنج غلظت آن (0، 50، 100، 150 و 200 mg l-1) در محیط کشت WPM حاوی هورمون های اکسین NAA و IBA استفاده شد و بعد از یک ماه پارامترهای مختلف رشدی از جمله وزن تر، وزن خشک، درصد وزن خشک، شاخص رشد و هدایت الکتریکی محیط کشت مورد اندازه گیری قرار گرفت. میزان رشد ریشه های مویین در محیط کشت دارای غلظت های مختلف میواینوزیتول نسبت به محیط فاقد میواینوزیتول اختلاف معنی داری داشت و بیشترین میزان تولید مربوط به محیط کشت دارای 50 mg l-1 میواینوزیتول بود که در این محیط، وزن تر و خشک به ترتیب یه میزان 3.05 و 0.385 گرم تولید شده است.

کلیدواژه ها:

ریشه های مویین ، سرخار گل ، میواینوزیتول ، اکسین ، هدایت الکتریکی