دینامیک رشد ریشه نخود (Cicer arietinum L.) در واکنش به تنش خشکی

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,240

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NABATAT09_1057

تاریخ نمایه سازی: 25 مهر 1393

چکیده مقاله:

نخود معمولا در مناطقی کشت می شود که رطوبت خا ک محدود کننده و با خشکی انتهای فصل همراه است. در چنین مناطقی سیستم های کارآمد ریشه نقش مؤثر ی در اجتناب از تنش خشکی انتهایی و در ثبات عملکرد دارند . در این ارتباط شناخت صفات مرتبط با تحمل به خشکی و چگونگی تغییر صفات فوق در مراحل مختلففنولوژی گیاه به عنوان یک ضرورت مورد توجه است . آزمایش حاضر با هدف بررسی روند تغییر صفات مربوط به ریشه در طول فصل رشد در واکنش به تنش خ شکی انجام شد . بیست ژنوتیپ نخود در سال زراعی 83-1382 در دو شرایط تنش خشکی ( ٢٥ درصد ظرفیت زراعی ) و بدون تنش (شاهد) در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی مشهد مورد بررسی قرار گرفتند . صفات مورفوفیزیولو ژیکی ریشه شامل طول ریشه اصلی (TL)، حجم ریشه (RV) ، وزن خشک ریشه (RDW) و نسبت های بین وزن خشک ریشه به وزن خشک اندام های هوایی (R/S) و چگالی ریشه (RDW/RV) در چهار مرحله فنولو ژی شامل مرحله گیاهچه ای، شروع گل دهی ، تشکیل غلاف ها و پر شدن دانه ها مورد بررسی قرار گرفت . بین ژنوتیپ ها از نظر صفات مربوط به ریشه درمراحل مختلف فنولو ژی گیاه تنوع قابل توجهی مشاهده شد ، اما یک ژنوتیپ هرگز نتوانست برتری خود را از نظر یک صفت در طول دوره رشد حفظ نماید . TL تا مرحله تشکیل غلاف ها تحت تاثیر تنش خشکی قرار نگرفت اما پس از این مرحله رشد طولی ریشه در تیمار تنش خش کی متوقف ش د. پس از مرحله گل دهی وزن خشک و حجم ریشه به شدت تحت تاثیر تنش خش کی قرار گرفت و مقدار آن نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت . در شرایط تنش خشکی حذف بیشتر و سریعتر بافت های فعال متابول یکی احتمالا از دلایل اصلی کاهش سرعت رشد نسبی ریشه می باشد. نسبت R/S با گذشت زمان کاهش یافت . کاهش بیشتر وزن اندام هوایی در تیمار تنش خشکی، علت اصلی افزایش R/S در این تیمار است.

کلیدواژه ها:

نخود ، تنش خشکی و ریشه

نویسندگان

علی گنجعلی

پژ وهشکده علوم گیاهی، دانشگاه فردوسی مشهد

عبدالرضا باقری

پژ وهشکده علوم گیاهی، دانشگاه فردوسی مشهد،

محمد کافی

پژ وهشکده علوم گیاهی، دانشگاه فردوسی مشهد

فرج اله شهریاری

دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد