ارزیابی تحمل به شوری روناس با دو روش کاشت با استفاده از مدل های تجربی

گیاهان متحمل به شوری از جمله روناس به عنوان یکی از راهکارهای بهره برداری از منابع آب و خاک شور مطرح می باشد. به منظور ارزیابی تاثیر تنش شوری بر عملکرد ریشه روناس با استفاده از برخی مدل های تجربی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی مرکز ملی تحقیقات شوری و به مدت سه سال انجام شد. تیمارها شامل روش های مختلف کاشت: بذری و قلمه ای و شوری های آب آبیاری 2/5، 7، 14 و 17 دسی زیمنس بر متر بودند. نتایج نشان داد که با افزایش شوری عملکرد ریشه روناس به تدریج کاهش یافت، اگرچه در روش کاشت قلمه ای عملکرد ریشه بیشتری نسبت به روش کاشت بذری حاصل گردید. این امر بخصوص در شوری های پایین مشهودتر بود. در شوری های بالا تفاوت قابل ملاحظه ای بین روش های مختلف کاشت وجود نداشت، لذا هر یک از دو روش می تواند انتخاب گردد. تفاوتی بین مدل های مختلف از نظر ارزیابی عملکرد نسبی محصول بر اساس شوری خاک مشاهده نشد. آستانه تحمل به شوری و شیب کاهش عملکرد ریشه بدون توجه به روش کاشت و بر اساس مدل خطی به ترتیب 4 دسی زیمنس بر متر و 2/3 درصد بود لذا می توان آنرا در گروه گیاهان نیمه متحمل طبقه بندی نمود.

کلیدواژه ها:

آستانه تحمل به شوری ، شیب کاهش عملکرد ، روش کاشت بذری و قلمه ای