اثر تنش غرقابی بر رشد ریشه و اندام هوایی استویا

به منظور بررسی اثر شدت و مدت غرقابی بر رشد ریشه و اندام هوایی گیاه استویا، یک آزمایش گلدانی در سال 1392 در دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطح ایستابی در چهار سطح ( صفر، 5- و 10- سانتیمتر از سطح خاک و شاهد)، به مدت ( 2 و 4 روز) بودند. تنش غرقابی 45 روز بعد از انتقال گیاهچه ها به گلدان اعمال و صفات در انتهای دوره رشد گیاه پیش از گلدهی اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که صفات ریشه ای و اندامهای هوایی اندازه گیری شده گیاه شامل وزن خشک و طول ریشه، سطح ریشه، حجم ریشه، چگالی سطح ریشه، سطح برگ، ارتفاع بوته، تعداد شاخه های جانبی، تعداد برگها و محتوای کلروفیل در تیمارهای مختلف آزمایشی تفاوت معنیداری داشتند. تعداد برگها، سطح برگ و ارتفاع بوته در تیمار سطح ایستابی 10 - سانتیمتر (به ترتیب با میانگین 238/5 عدد و 63/53 سانتیمتر مربع و 55/16 سانتیمتر) و در تیمار مدت غرقابی 2 روز (به ترتیب با میانگین 242/41 عدد و 60/07 سانتی متر مربع و 68/08 سانتیمتر) کمترین مقدار کاهش را نسبت به شاهد نشان دادند.. اثر متقابل تیمارهای سطح ایستابی در سطح 10 - و مدت 2 روز نیز در صفات نام برده اندامهای هوایی کمترین اختلاف را نسبت به شاهد نشان دادند (تعداد برگ 242 عدد، سطح برگ 70 سانتیمترمربع و ارتفاع بوته 56/66 سانتیمتر) و در صفات اندامهای زیرزمینی شامل وزن خشک ریشه، طول ریشه، سطح ریشه، حجم ریشه و چگالی سطح ریشه ( به ترتیب با میانگین 150/88 گرم، 24/66 سانتیمتر، 86/1 سانتیمترمربع ، 24 میلی لیتر، 116/8 سانتیمتر مربع بر سانتیمتر مکعب) نیز کمترین تفاوت نسبت به تیمار شاهد مشاهده شد. نتایج کلی این آزمایش نشان داد که گیاه استویا به سطح غرقاب 10 - سانتیمتر ، طی 2 روز نسبتاً تحمل داشته و صفات اندامهای هوایی و زیرمینی گیاه در این تیمار حداقل تفاوت با شاهد را نشان دادند.

کلیدواژه ها:

استویا ، چگالی سطح ریشه ، حجم ریشه و هیپوکسی